تریمیپرامین (Trimipramine) یک ضد افسردگی سه حلقه ای است که برای درمان افسردگی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

تریمیپرامین (Trimipramine) ﺑــﺎز ﺟــﺬب ﺳــﺮوﺗﻮﻧﻴﻦ را ﻣﻬــﺎر ﻣــﻲﻛﻨــﺪ و ﺗﻤﺎﻳــﻞ ﻧﺴــﺒﺘﺎً زﻳــﺎدی ﺑــﺎ ﮔﻴﺮﻧــﺪه ﻫﻴﺴﺘﺎﻣﻴﻨﻲ H1 دارد و در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﻪ ﺷﺪت ﺧﻮاب آور اﺳﺖ.

در ادامه با کلینیک اعصاب و روان هیربد همراه باشید.

نام‌های تجاری:

U.S. :

Surmontil

Canada:

Apo-Trimip

Rhotrimine

Surmontil

گروه دارویی-درمانی: 

ﺿﺪاﻓﺴﺮدﮔﻲ، ﺳﻪ ﺣﻠﻘﻮی (آﻣﻴﻦ ﻧﻮع ﺳﻮم)

آزمون روانشناختی افسردگی

اشکال دارویی:

Coated Tablet (as Maleate) : 100mg Tablet (as Maleate ): 25 mg Oral Drops:4%

مکانیسم عمل:

تریمیپرامین از طریق مهار برداشت مجدد نوراپی‌نفرین و سروتونین توسط غشاء پایانه سلول عصبی پیش‌سیناپسی، غلظت آنها را در سیستم اعصاب مرکزی افزایش می‌دهد.

موارد مصرف:

تریمیپرامین در درمان بیماری افسردگی مصرف می‌‌شود.

دوزبندی در بزرگسالان:

دوز آﻏﺎزﻳﻦ ﺑـﺮای تریمیپرامین ۲۵ ﻣﻴﻠـﻲﮔـﺮم روزاﻧـﻪ ﭘﻴﺸـﻨﻬﺎد ﺷـﺪه اﺳـﺖ، ﻫـﺮ ﭼﻨـﺪ دوز ۱۰۰ ﻣﻴﻠﻲﮔﺮم ﻧﻴﺰ در ﺑﻴﻤﺎران ﺑﺴﺘﺮی ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲﺷـﻮد.

دوز را ﻣﻌﻤـﻮﻻً ﻫـﺮ ﭼﻨـﺪ روز ۲۵ ﺗـﺎ ۵۰ ﻣﻴﻠﻲﮔﺮم اﻓﺰاﻳﺶ داده ﺗﺎ ﺑﻪ داﻣﻨﻪ ۱۵۰ ﺗﺎ ۳۰۰ ﻣﻴﻠﻲﮔﺮم روزاﻧﻪ ﺑﺮﺳﺪ.

۲۰۰ ﻣﻴﻠﻲﮔﺮم روزاﻧﻪ دارد و اﻳﻦ ﻣﻴﺰان در دوزﻫـﺎی ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﻪ ۰/۶ درﺻﺪ ﻣﻲرﺳﺪ.

Amitriptyline و Doxepin ﻧﺮخ ﺗﺸﻨﺠﻲ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ۱ ﺗـﺎ ۴ درﺻـﺪ را در دوز ۲۵۰ ﺗﺎ ۴۵۰ ﻣﻴﻠﻲﮔﺮم دارﻧﺪ.

آزمون روانشناختی افسردگی، اضطراب، استرس

کودکان: در نوجوانان ابتداmg/day50 در مقادیر منقسم مصرف می‌شود و سپس مقدار مصرف بر حسب نیاز و تحمل بیمار تا حداکثر mg/day100 مصرف می‌شود.

عوارض جانبی:

اثرات آنتی‌کولینرژیک (تاری دید، اغتشاش شعور، هذیان و توهم، یبوست، اشکال در دفع ادرار) تپش آهسته سریع یا نامنظم قلب، لرزش بویژه در دست‌ها، بازو و زبان، کاهش فشار خون، عصبانیت و بی‌قراری، سندرم پارکینسون، نقص عملکرد جنسی، سرگیجه، خشکی دهان، سردرد، افزایش اشتها، تهوع، کاهش فشارخون وضعیتی، خستگی یا ضعف، طعم ناخوشایند در دهان و افزایش وزن با مصرف این دارو گزارش شده است.

جذب و متابولیسم دارو :

تریمیپرامین پس از تجویز خوراکی و بطور کامل از مجرای گوارش جذب می‌شود.

دارای متابولیسم گذر اول کبدی است.

نیمه عمر این دارو ۱۱-۹ ساعت می باشد.

۹۰% دارو به پروتئین‌های پلاسما پیوند می‌یابد.

زمان شروع اثر دارو ۳-۲ هفته پس از مصرف بوده و دفع آن از طریق کلیه‌صورت می‌گیرد.

موارد منع مصرف:

ﺣﺴﺎﺳـــﻴﺖ ﻣﻔـــﺮط ﺑـــﻪ Trimipramine و ﻫـــﺮ ﻳـــﻚ از اﺟـــﺰای ﻓﺮﻣﻮﻻﺳـــﻴﻮن ﻳـــﺎ دﻳﮕـــﺮ Dibenzodiazepines ؛ ﻇﺮف ۱۴ روز از آﺧﺮﻳﻦ دوز ﻣﺼﺮﻓﻲ MAO ؛ ﻣﺼﺮف در ﻃـﻮل ﻓـﺎز ﺣـﺎد ﺑﻬﺒﻮدی MI

هشدارها و احتیاطات:

تریمیپرامین در موارد زیر باید با احتیاط فراوان مصرف شود:

الکسیم حاد، آسم ،‌اختلالات دوقطبی، اختلالات خونی و گوارشی، گلوکوم با زاویه باریک، افزایش فشار داخل کره چشم، پرکاری تیروئید،‌ هیپروتروفی پروستات، عیب کار کلیه، اسیکیزوفرنی،‌ حملات تشنجی، حساسیت به دارو‌های ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای و احتباس ادرار.

آزمون روانشناختی نشانه های اختلالات روانشناختی

تداخلات دارویی:

مصرف همزمان فراورده‌های حاوی الکل و سایر داروهای مضعف CNS، ممکن است سبب بروز ضعف شدید CNS، ضعف تنفسی و کاهش فشارخون، شود.

مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد تیروئید ممکن است خطر بروز آگرانولوسیتوز را افزایش دهد.

در صورت مصرف همزمان فنوتیازین‌ها با تریمیپرامین، اثرات آنتی‌‌کولینرژیک یا تسکین‌بخش این دارو یا تریمیپرامین ممکن است طولانی یا تشدید شود.

سایمتیدین ممکن است متابولیسم این دارو را مهار نموده و غلظت پلاسمایی آن را افزایش دهد.

اثرات کاهنده فشار خون کلونیدین در صورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است کاهش یابد.

مصرف همزمان داروهای مهار کننده MAO از جمله فورازولیدون و پروکاربازین با این دارو، منجر به بروز تشنجات شدید، بحران زیادی فشار خون و مرگ شده است.

مصرف همزمان تریمیپرامین با داروها مقلد سمپاتیک ممکن است سبب تشدید عوارض قلبی – عروقی و احتمالاً بروز آریتمی، تاکی‌کاردی یا افزایش فشار خون شود.

توجهات پزشکی-پرستاری / آموزش به بیمار – خانواده:

۱- از قطع ناگهانی مصرف تریمیپرامین باید پرهیز‌ شود.

در صورت نیاز، کاهش مقدار مصرف بتدریج در طول یک دوره حداقل ۴ هفته‌ای انجام شود.

۲- در هفته‌های اول درمان به دلیل افزایش تمایل به خودکشی باید بیمار را تحت نظر قرار داد. می توانید از پرسشنامه میزان افکار خودکشی بک برای بررسی افکار خودکشی  استفاده کنید

۳- بیش از یک داروی ضد افسردگی در یک زمان نباید تجویز شود.

۴- برای شروع اثرات درمانی این دارو حداقل ۶-۱ هفته وقت لازم است. زیرا به عوارض جانبی این دارو حساس‌ترند.

۵- به علت نیمه عمر طولانی دارو ، تجویز یکباره مقادیر‌آن در موقع خواب، کفایت می کند.

موارد دیگر

۶- به بیمار باید یادآوری شود که در صورت بروز علائم آنتی موسکارینی به درمان ادامه دهد، چون به این اثرات تا حدی تحمل حاصل می‌شود.

۷- در صورت وجود سابقه مصرف مهار کننده آنزیم MAO توسط بیمار، باید دو هفته بعد از قطع آن، مصرف تریمیپرامین را آغاز نمود.

۸- در صورت ضرورت مصرف داروی مهارکننده MAO باید حداقل یک هفته میان قطع این دارو و شروع مصرف داروی جدید فاصله ایجاد شود.

۹- تریمیپرامین با ایجاد خواب آلودگی، ممکن است بر اعمالی که نیاز به مهارت و هوشیاری دارند، مانند رانندگی، تأثیر بگذارد.

۱۰- مصرف تریمیپرامین در کودکان توصیه نمی‌شود.

۱۱- دوره درمان با این دارو باید کامل شود. این دارو نباید بیش از مقدار توصیه شده مصرف شود.

۱۲- در صورت فراموش کردن یک نوبت مصرف دارو، اگر رژیم درمانی به صورت چند نوبت در روز ‌باشد، به محض به یادآوردن، آن نوبت باید مصرف شود، مگر اینکه، تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد.

در این صورت، مقدار مصرف بعدی نیز نباید دو برابر گردد. اگر رژیم درمانی بصورت مصرف در هنگام خواب باشد، نباید هنگام صبح دارو مصرف شود. بهتر است در این موارد با پزشک مشورت گردد.

۱۳- به دلیل احتمال بروز منگی و سرگیجه هنگام برخاستن از حالت خوابیده یا نشسته باید احتیاط نمود.

۱۴- با مصرف تریمیپرامین ، خشکی دهان ممکن است بروز نماید. در صورت تداوم این عارضه به مدت بیش از ۲ هفته، باید به پزشک مراجعه شود.

۱۵- احتمال بروز حساسیت به نور با مصرف تریمیپرامین وجود دارد. لذا ضروری است از پوشش ضد آفتاب استفاده شود.

۱۶- بیمار باید ۷-۳ روز پس از قطع مصرف تریمیپرامین تحت نظر باشد.

۱۷- در صورت نیاز به هرگونه عمل جراحی یا درمان اضطراری، پزشک باید از مصرف دارو مطلع شود.

فارماکودینامیک / کینتیک:

• ﺗﻮزﻳﻊ: ۱۷ :Vd ﺗﺎ ۴۸ ﻟﻴﺘﺮ ﺑﺮ ﻛﻴﻠﻮﮔﺮم
• ﭘﺮوﺗﺌﻴﻦ ﺑﺎﻧﺪﻳﻨﮓ: ۹۵ درﺻﺪ؛ ۳ :Free drug ﺗﺎ ۷ درﺻﺪ
• ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﻴﺴﻢ: ﻛﺒﺪی، ﻋﺒﻮر اوﻟﻴﻪ ﻛﺒﺪی زﻳﺎدی دارد
• ﻓﺮاﻫﻤﻲ زﻳﺴﺘﻲ: ۱۸ ﺗﺎ ۶۳ درﺻﺪ
• ﻧﻴﻤﻪ – ﻋﻤﺮ ﺣﺬﻓﻲ: ۱۶ ﺗﺎ ۴۰ ﺳﺎﻋﺖ
• دﻓﻊ: ادراری

منبع:

مجموعه دارویی داروهای اعصاب و روان – دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران

کتاب فارماکوپه بیماری‌های اعصاب و روان

توجه : اطلاعات موجود در این پایگاه ‌داده، فقط جهت اهداف آموزشی و اطلاعات عمومی برای شما تأمین شده است و برای توصیه پزشکی، تشخیص و درمان نباید در نظر گرفته ‌شود. قبل از مصرف هر گونه دارو، تغییر رژیم غذایی و یا شروع هر دوره درمانی، حتماً با پزشک خود مشورت نمایید. هیچ گاه توصیه‌ای که توسط پزشک به شما داده می‌شود را نادیده نگیرید چرا که پزشک بر اساس قضاوت پزشکی خود برای بهبود شما ممکن است فارغ از اطلاعات بالا به شما درمان مناسب را تجویز کند.