در این صفحه کلیه نقد های روانشناسی فیلم ها که در سایت قرار گرفته است به صورت اسم فیلم و خلاصه داستان و مقداری از نقد قرار گرفته شده است . 
این پست هر چندوقت آپدیت می شود 
در ادامه با کلینیک اعصاب و روان هیربد همراه باشید . 

نقد فیلم قهرمان اصغر فرهادی A Hero

نقد روانشناختی فیلم شرم Shame

خلاصه فیلم: این فیلم به زندگی یک مرد جوان نیویورکی به نام «براندون» می پردازد که زندگی وی به دلیل اعتیادش به رابطه جنسی دستخوش دگرگونی های زیادی می شود …

نقد روانشناختی فیلم مورد عجیب بنجامین باتن The Curious Case of Benjamin Button

خلاصه فیلم: فیلم داستان بنجامین باتن را روایت می کند، مردی که برعکس دیگران، وقتی که تازه به دنیا آمده ظاهری پیر دارد و هرچه از سنش می گذرد جوان‌تر میشود و همین موضوع عواقب عجیب و غریبی برای او در پی دارد.

نقد و بررسی روانشناختی فیلم خون به پا خواهد شد There Will Be Blood

خلاصه داستان: داستان فیلم درباره فردی است که پس کشف نفت در کالیفرنیا برای کسب پول بیشتر به آنجا سفر می کند اما بدلیل جاه طلبی و حرص پول بجای کسب پول تمیز یک باند مافیایی را راه اندازی می کند…

فیلم خون به پا خواهد شد There Will Be Blood به کارگردانی توماس اندرسون و بر اساس یک رمان نوشته آپتون سینکلر (1927) با نام، به نام نفت ساخته شد.

داستان فیلم به دوران طلایی کالیفرنیا باز می گردد، زمانی که همه برای پیدا کردن طلا و یا ثروتی هنگفت به این شهر سفر می کردند.

داستان اصلی فیلم درباره بررسی اهمیت نفت و کسب ثروت است، اما حرص و طمع انسان همیشه سدی بزرگ بر سر راهانسان بوده است!

دنیل دی لوئیس از جمله بازیگرانی است که در فیلم خون به پا خواهد شد There Will Be Blood به ایفای نقش پرداخته و حتی برای بازی در این نقش موفق به کسب جایزه اسکار نیز شد.

او در این فیلم نقش فردی را بازی می کند که حاضر است تا برای بدست آوردن پول هر کاری را انجام دهد.

او در فیلم سعی دارد تا خود را به عنوان فردی که به خانواده اهمیت می دهد نشان دهد.

وی صاحب یک فرزند نیز می باشد که در اصل فرزند واقعی او نیست، در اصل دنیل وی را بعد از وقوع یک حادثه به فرزند خواندگی قبول کرده است.

در ادامه فیلم مشاهده خواهیم کرد که مشاجره ای بین دی لوئیس و پدر روحانی که در کلیسای نزدیک به محل زندگی وی است روی می دهد و همین امر موجب ایجاد یک کینه سادیسمی در وی می شود.

نگاهی به ابعاد روانشناختی فیلم ضربه مغزی Concussion 2015

خلاصه داستان: داستان فیلم مربوط به تحقیقات چند ساله دکتر بنت اومالو (با بازی ویل اسمیت) در زمینه خطراتی است که جان بازیکنان فوتبال (ساکر) را تهدید می کند.

داستان فیلم ضربه مغزی Concussion (2015) از آنجایی شروع می شود که دکتر بنت (ویل اسمیت) تحقیقات خود را بر روی بازیکنان فوتبال آمریکایی شروع می کند.

فوتبال آمریکایی یکی از جمله خشن ترین ورزش های دنیاست و در این ورزش سر و گردن بازیکنان دائما در معرض خطر قرار داد.

وی پس از تحقیقاتی که انجام می دهد نشانه هایی از وجود آنفسالوپاتی را در برخی بازیکنان پیدا می کند.

همچنین با ادامه تحقیقات مشخص می شود که تعداد زیادی از بازیکنان در این رشته ورزشی مستعد ابتلا به ضربه مغزی مزمن یا CTE هستند.

نقد و بررسی روانشناختی فیلم کلاغ The Raven

فیلم کلاغ The Raven در رابطه با یک قاتل سریالی است که بر اساس داستانهای یک کتاب شروع به ارتکاب قتل می کند، حال یک کارآگاه جوان به همراه نویسنده اصلی کتاب در حال کشف انگیزه وی از قتل های انجام شده و دستگیری وی می باشند.

از فیلم کلاغ The Raven می توان به عنوان یک فیلم جنایی/ راز آلود یاد کرد.

کارگردانی James McTeigue در فیلم کلاغ The Raven را می توان به اقتباس گیری یکی از فیلم های Vincent Price در سال 1970 یعنی The Abominable Dr. Phibes نسبت داد.

در این فیلم بر اساس یک اشتباه پزشکی، فردی را به اشتباه به عنوان قاتل شناسایی می کنند.

همچنین داستان فیلم را می توان به اثر تئاتر خون ساخته Hickox نیز در سال 1973 نسبت داد.

در فیلم نیز از هنر بازیگری Vincent Price بهره می برد.

با وجو تمام این شباهت ها نمی توان از ساخت جالب و منحصر به فرد فیلم کلاغ The Raven چشم پوشی کرد.

فیلم کلاغ The Raven برخلاف سایر اثر های ذکر شده دارای مذمونی جدی تر و همچنین بُعد جنایی/ راز آلود قوی تری می باشد.

در این نقد قصد داریم تا به بررسی ابعاد مختلف شخصیتی نقش اصلی این فیلم یعنی قاتل بپردازیم.

نقد روانشناختی فیلم هوانورد The Aviator

هوانورد فیلمی زندگینامه‌ای محصول سال ۲۰۰۴ آمریکا به نویسندگی جان لوگان و کارگردانی مارتین اسکورسیزی است که بر مبنای زندگی هوانورد، تهیه‌کننده و کارگردان سینمای مشهور آمریکایی هوارد هیوز ساخته شده است. هوارد هیوز دچار بیماری اختلال وسواسی جبری بود.

هوانورد درواقع یک فیلم طولانی در مورد زندگی هوارد آر هیوز می باشد که در تاریخ ۲۵ دسامبر ۲۰۰۴ پس از گذشت ۹۹ سال از تولد هیوز در تاریخ ۱۹۰۵ اکران شد. با داشتن کارگردانی چون مارتین اسکورسیزی و ستاره ی سینما لئوناردو دیکاپریو،این فیلم به خوبی در لیست باکس آفیس قرار گرفت.

بررسی ها اکثرا مثبت بودند و حتی برخی بسیار با قدرت از این فیلم دفاع کرده بودند. این فیلم تا پایان سال جزو ۱۰ فیلم برتر قرار گرفت و اسکورسیزی و دیکاپریو هر دو نامزد جایزه ی اسکار شدند.

بنابراین با درنظر گرفتن بسیاری از معیارهای استاندارد، هوانورد به عنوان یک سرگرمی ، به یک موفقیت حیاتی و مالی تبدیل شد. اما باید در نظر گرفت که چقدر این فیلم در به تصویر کشیدن خصوصیات شخصی و روانشناختی یک فرد معروف، ثروتمند و پیچیده موفق بوده است؟ با تمام احترام ، باید بگوییم که بسیار خوب بوده است.
زندگی هیوز، بسیاری از سال های قرن بیستم را شامل می شود، اما به استثنای خلاصه و فلاش بک هایی که به دوران کودکی او بر می گردد، این فیلم تنها به ۱۸ سال از زندگی او از سال ۱۹۲۸ تا ۱۹۴۶ را شامل می شود که از ۲۴ سالگی تا ۴۲ سالگی او رامورد بررسی قرار داده است.

این دوره بهترین سال های زندگی او بود، چرا که دراین مدت او با معرفی مارک تجاری اش ، خود را به عنوان یک سرمایه گذار، هوانورد و یک فیلمساز معرفی کرد و زندگی بسیار اجتماعی و پرجنب و جوشی را گذراند. تلاش برای پوشش زندگی هیوز در ۱۶۶ دقیقه کار بسیار سطحی بوده است.

با این حال به عنوان یک کارگردان و با استفاده از یک فیلمنامه ی عالی از جان لوگان، اسکورسیزی با تمرکز بر روی بخش قابل مدیریت زندگی هیوز و استفاده از تکنیک های رهبری بینظیر برای انعکاس گذشته و آینده ی هیوز، توانست از این مشکل سطحی بودن اجتناب کند.

نقد روانشناختی فیلم جزیره ی شاتر Shutter Island

جزیره شاتر (به انگلیسی: Shutter Island) فیلمی در ژانر نئو-نوآر و تریلر روان‌شناختی، به کارگردانی مارتین اسکورسیزی و محصول سال ۲۰۱۰ ایالت متحده آمریکا است. فیلم‌نامه این فیلم توسط لایاتا کالوگریدیس بر اساس رمانی به همین نام نوشته دنیس لهان به رشته تحریر در آمده است. در این فیلم لئوناردو دی کاپریو همانند سه فیلم قبلی اسکورسیزی یعنی دار و دسته‌های نیویورکی، هوانورد و رفتگان در نقش اول حضور دارد.

برخی از فیلم ها صرفا نقش یک سرگرمی محبوب را بازی می کنند. آنها مارا سرگرم می کنند، و به عنوان یک منحرف کننده ی حواس ما از استرس های زندگی روزمره ی ما عمل می کنند. اما برخی دیگر نیز به سراغ سطوح هنر می روند، آنها افکار را تحریک می کنند، فهم ، بینش و دیدگاه جدیدی را در خصوص سوالات اساسی ارائه می دهند و برخی از قوی ترین قواعد ما در خصوص ماهیت طبیعی و واقعی اطرافمان را تغییر داده و اصلاح می کنند. شاتر ایسلند فیلمی است که به طور گسترده ای در هردوی این سطوح مختلف ازفیلم عمل می کند.

در دوران پس از جنگ جهانی دوم، شاتر ایسلند به طور تاثیر گذاری دوباره استایل و تم ژانر فیلم های کلاسیک را در میانه ی قرن بیستم ایجاد کرد. فیلم به طور کاملا بی پروایی همراه با صحنه های بدیمن و با استفاده از کادر باز دوربین گرفته شده است، همین طور که یک قایق از میان امواج متراکم پدیدار می شود، نتیجه ای که می توان از این صحنه گرفت، این است که قرار است پیام های سرد و دردناکی از سرنوشت شخصیت اصلی فیلم دریافت کنیم.

نقد روانشناختی فیلم بازمانده تنها Lone Survivor

داستان فیلم در طی جنگ افغانستان روایت می‌شود. هدف عملیات بال‌های سرخ، دستگیری یا از پا درآوردن یکی از رهبران رده بالای طالبان است. چهار مأمور ویژه به زمین منتقل می‌شوند تا او را هدف بگیرند. مشکلی که با آن روبرو می‌شوند این است که تجهیزات رادیویی و تلفن ماهواره‌ای شان، هیچ‌یک به خوبی کار نمی‌کنند و به این ترتیب وقتی بایستی تصمیم مهمی گرفته شود، تماس پیوسته قطع و وصل می‌شود. سپس، هنگامی که خود را استتار کرده‌اند، سه نفر چوپان وارد مسیری می‌شوند که به پناهگاه آنها منتهی می‌شود.

جنگ برای مدت طولانی  موضوع طیف وسیعی از فیلم های سینمایی شامل : بیوگرافی (به عنوان مثال،گروهبان یورک؛لاسکی،والیس و هاوکس در اسل ۱۹۴۲)، کمدی های انتقادی (مثلا catch-22؛ کیلی، رنسوهوف و نیکولز در سال ۱۹۷۰)  و تجربیات بی نظیر شگفت انگیز ( مثل برتز های سبز،وین، وین و کلوگ در سال ۱۹۶۸) و فیلم سازانی که پوچی جنگ را به تصویر می کشند (مثل همه افراد ساکت در جبهه ی غربی، Laemmie & Milestone, 1930) و قهرمانی ( مثلا، نشان قرمز شجاعت، رینهارت و هوستون در سال ۱۹۵۱) و تخریب ( قیامت کن،کوپولا،۱۹۷۹) و همچنین تلفات ناشی از درگیری (مثل  بهترین سال های زندگی ما، گلدوین و ویلر، در سال ۱۹۴۶) اشاره کرد. صرف نظر از نوع فیلم؛ فیلم های جنگی یک محیط خلاقانه برای کشف مرزهای بشریت فراهم می کند.

بازمانده ی تنها، یک فیلم معاصر است که عمدتا براساس حوادث واقعی ساخته شده است، و یک سری دیدگاه های روانشناسانه نسبت به درگیری مسلحانه ارائه می دهد. طرح فیلم بسیار ساده است. چهار افسر نیروی دریایی به یک نقطه ی دور در افغانستان فرستاده می شوند تا در یک عملیات شناسایی همکاری کنند. آن ها توسط سه چوپان شناسایی می شوند و آنها با این معضل روبه رو می شوند که آیا باید سه چوپان را بکشند تا ماموریتشان محفوظ بماند یا اینکه آنها را آزاد کنند و ماموریت را ناتمام رها کنند. پس از یک بحث تنگاتنگ، آنها سعی میکنند که از قوانین مشارکت پیروی کنند و چوپانان را رها می کنند. کمی بعد، نیروهای طالبان برای افسرها کمین می کنند که درنتیجه ی این اتفاق جنگی رخ می دهد که منجر به کشته شدن سه نفر از آنها، نیروی ویژه ارتش که برای نجات جوخه آمده بود و البته بسیاری از جنگجویان طالبان می شود. این فیلم به خاطر شدت صحنه های گرافیکی هنر جنگ و صدماتی که به رزمندگان وارد می شود و تصویر ناپایداری از مرگ که در آن نشان داده می شود، مورد توجه قرار گرفته است.

نقد روانشناختی فیلم آدام Adam

“آدام” یک مرد تنها با سندرم “آسپرگر” (یک نوع اختلال رشد عصبی است که معمولاً به همراه علایق و رفتارهای وسواسی و تکراری است و با مشکلات قابل توجه در ارتباط بین فردی و ارتباط غیرکلامی، مشخص می‌شود ) است که با همسایه اش “بث” در طبقه بالا ارتباط برقرار می کند.

برخی از فیلم ­ها پس از اکران اولیه، مورد استقبال بیشتری قرار گرفته­ اند .

آدام یکی از آن فیلم­ هاست. در آغاز آن را به عنوان معرفی آموزشی سندرم آسپرگر در بستر یک کمدی رومانتیک می بینیم که در این مورد بسیار موفق عمل کرده است.

هیو دانسی ( آدام) به طور واضح بسیاری از ویژگی­ های سندرم آسپرگر ( برای مثال نیاز به یک روتین، آپارتمان به شدت مرتب، راحت نبودن او با دیگران) را دارد.

او بث ( این نقش توسط رز بایرن ایفا می­شود) را ملاقات می­ کند، کسی که جذب جدیت و قابل اعتماد بودن آدام شده و یک کمدی عاشقانه که در نوع خود می­ تواند لذت بخش باشد، آغاز می­ شود.

با این حال، در این فیلم چیزی فراتر از یک آموزش عاشقانه در مورد آسپرگر وجود دارد.

آدام درباره شرایطی صحبت می­کند که ما می­ توانیم از طریق ارتباط برقرار کردن با دیگران، به زندگی خود به نحوی که برایمان معنادار است، سازمان دهیم.

این فیلم همچنین روش­ هایی را که می­ توانند موجب تحول روابط شوند – حتی برای افرادی که که از اختلالات بیولوژیکی ( زیستی) رنج می­برند- برجسته می سازد.

علاوه بر این، باعث می شود سوالات بحث برانگیزی در مورد این که چرا ما برخی افراد را بیمار روانشناختی و برخی را افراد عادی می­ نامیم مطرح شود.

در آخر، فیلم در مورد مسائل پیرامون محدودیت­ های بالقوه­ در تغییرات روانشناختی صحبت می­ کند.

این نقد در پیرامون این موضوعات نوشته شده است.

 

این مقاله ادامه دارد
منتظر به روز رسانی باشید …..