میزان مشخصی از اضطراب بخشی طبیعی از رشد سالم کودک است.
اضطراب جدایی کوتاه مدت و ترس از تاریکی، غریبه ها، صداهای بلند یا طوفان، همه نگرانی های رایجی است که کودکان می توانند طی رشد و بلوغ تجربه کنند.
با این حال، اگر کودک شما شروع به تجربه اضطراب مداوم در طیف وسیعی از موضوعات و زمینه های زندگی خود
مانند اطراف مدرسه، دوستان، خانواده، سلامتی و ورزش می کند، ممکن است وقت آن باشد که به بررسی احتمال اختلال اضطراب فراگیر بپردازید.
به عنوان یک والد یا سرپرست، اجازه ندهید که این مسئله شما را نگران کند. به محض مراجعه به متخصص و دریافت تشخیص، کودک خود را یک قدم به کیفیت زندگی بهبود یافته نزدیک می کنید.
در این مقاله در خصوص علایم و ریشه های اضطراب فراگیر در کودکان بحث می کنیم. پس ادامه با کلینیک اعصاب و روان هیربد همراه باشید.
شیوع اختلال اضطراب فراگیر در کودکان
همانند بزرگسالانی که دچار اختلال اضطراب فراگیر می شوند، کودکان دختر نیز دو برابر بیشتر از همسالان پسر خود با GAD تشخیص داده می شوند.
به همین دلیل، متخصصان توصیه می کنند دختران و بانوان بالای 13 سال به شکل روتین از نظر اضطراب مورد بررسی و غربالگری قرار گیرند.
علائم و تشخیص
کودکانی که اضطراب فراگیر دارند نگرانی و ترس بیش از حد و غیرواقعی را نسبت به مسائل روزمره تجربه می کنند.
آنها اغلب سناریوهای فاجعه بار یا بدترین حالت را پیش بینی می کنند.
آنها همچنین ممکن است علائم زیر را تجربه کنند (حدأقل چهار مورد):
- مشکل در تمرکز
- مشکل در بلعیدن
- خستگی
- تحریک پذیری
- تنش عضلانی
- نیاز به تکرر ادرار
- بی قراری
- مشکلات خواب
- دل درد
تنش و فشار روانی، مزمن و ناتوان کننده است و بر زمینه های مختلف زندگی کودک تأثیر می گذارد.
صرف گذراندن روز می تواند یک مبارزه باشد.
كودك ممكن است تشخيص دهد كه اضطرابش اغراق آميز است ولی هنوز هم در كنترل يا اداره آن مشكل زيادی داشته باشد.
کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (ویرایش پنجم) که غالباً به آن DSM-5 گفته می شود، معیارهای خاصی را که برای تشخیص صحیح GAD باید رعایت شود بیان می کند.
برای یک مورد، علائم باید حداقل شش ماه تجربه شود تا به درستی تشخیص داده شود.
برای اطمینان از اینکه کودک شما به درستی تشخیص داده شده و از او به نحو احسنت مراقبت می شود، بهتر است برای ارزیابی کودک خود نزد یک متخصص بهداشت روان آموزش دیده بروید.
متخصصانی وجود دارند که به طور خاص با کودکان و نوجوانان کار می کنند و کسانی نیز به طور اختصاصی در زمینه کار با اختلالات اضطرابی آموزش دیده اند.
علل و عوامل خطر
هیچ دلیل واحد و مشخصی برای اختلال اضطراب فراگیر در کودکان یا بزرگسالان وجود ندارد.
عوامل مختلفی می توانند در ایجاد و بروز GAD تأثیر بگذارند، از جمله استعداد ژنتیکی، روابط خانواده ، تجربیات زندگی و عوامل نوروبیولوژیک.
کودکانی که شرایط زندگی چالش برانگیزی را می کنند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به GAD باشند.
برای افراد در هر سنی که چالش های سخت، از دست دادن، تحقیر یا رها شدن را تجربه کرده، معمولاً در شرایط مبهم و بلاتکلیف، دچار اضطراب می شود- کودکان هیچ تفاوتی از این جهت با بزرگسالان ندارند.
بلوغ می تواند باعث ایجاد فشارهای روانی و احساسات خودآگاهی بیشتری شود که می تواند به احساس اضطراب بیفزاید.
سرخوردگی و مشکلات مکرر در روابط اجتماعی و عملکرد مدرسه می تواند منجر به افزایش اضطراب و احساس شرم در مقابل همسالان شود، همچنین ترس از اجازه دادن پدر و مادر یا معلم نیز می تواند اضطراب برانگیز باشد.
اگرچه این احساسات طبیعی هستند، اما اگر با گذشت زمان فروکش نکنند و در عوض، تشدید شوند و یا شروع به تداخل در فعالیتهای روزمره کودک کنند، ممکن است جای نگرانی بیشتری وجود داشته باشد.
درمان
برنامه های درمانی GAD در کودکان و نوجوانان براساس شرایط منحصر به فرد آنها تنظیم می شود. گزینه های متنوعی برای انتخاب وجود دارد.
مشاوره و روان درمانی
مداخلات روان درمانی در درمان GAD در کودکان و نوجوانان مهم است.
مشاوره به کودکان فرصتی می دهد تا نگرانی های خود را بدون ترس از قضاوت، طرد شدن یا احساس تنها ماندن ابراز کند.
در این فرآیند، یک متخصص بهداشت روان به کودک شما در مواردی از جمله موارد زیر کمک می کند:
- توسعه و استفاده از تکنیک های آرام سازی
- ایجاد گفتگوی مثبت برای کمک به کاهش اضطراب
- شناسایی ترس ها و نگرانی ها
- افزایش مهارت های مقابله ای مانند اجتماعی شدن، فعالیت بدنی و اعتماد به نفس
- به اشتراک گذاشتن افکار و آشکارسازی احساسات
به عنوان یک سرپرست، از شما و خانواده شما احتمالاً خواسته می شود که در درمان فرزند خود شرکت کنید.
متخصص مشاوره اغلب از این زمان برای کمک به آموزش والدین در مورد اختلال اضطراب فراگیر استفاده می کند، روشهای مفیدی را پیشنهاد می دهد
و به خانواده وقت می دهد تا برخی از افکار و احساسات اضطراب آمیز کودک را به روشی مؤثر و سالم پردازش کند.
دارو درمانی
در شرایطی که اضطراب کودک از نظر شدت و تأثیری که علائم بر زندگی روزمره دارند، خفیف تا متوسط است، ممکن است دارو لازم نباشد.
اگر علائم اضطراب متوسط تا شدید باشد، ممکن است متخصص شما شروع به آموزش شما و خانواده در مورد گزینه های دارویی برای کمک به کنترل علائم کند.
داروهای مهارکننده انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI) معمولاً داروهای تجویز شده برای کودکان و نوجوانان دارای اضطراب هستند.
SSRI ها شامل داروهایی مانند:
- Celexa (سیتالوپرام)
- Lexapro (اس سیتالوپرام)
- پروزاک (فلوکستین)
- زولوفت (سرترالین)
مانند تمام داروها ، نسخه هایی که برای درمان اضطراب استفاده می شوند خطرات زیادی دارند.
اگر متخصص روانپزشکی کودک معتقد باشد که مزایای آن از این خطرات بیشتر است، آنها را برای شما تجویز می کند.
مهارت های مقابله ای
روش های مقابله ای متنوعی وجود دارد که کودکان و نوجوانان می توانند برای کاهش علائم ناراحت کننده اضطراب، از نظر اجتماعی، رفتاری و عاطفی از آنها استفاده کنند.
یادگیری اینکه چه چیزی برای کودک شما خوب کار می کند کلیدی است.
ممکن است بخواهید ایده های زیر را پیشنهاد دهید و به کودک خود اجازه دهید، بسته به سن، انتخاب کند که کدام یک را دوست دارد ابتدا امتحان کند.
به آنها بگویید که زمان آن فرا رسیده است که بررسی کنیم چه چیزی برای آنها مفید است.
اگر به نظر می رسد یک تکنیک پس از مدتی به شما کمک نمی کند، اشکالی ندارد.
حق انتخاب شما برای اطلاع از اینکه چه چیزی کمک می کند و چه چیزی به نظر نمی رسد کمک کننده است می تواند مفید باشد و استرس شما را کاهش دهد.
کم کردن سرعت
اضطراب ما را بر روی “چه می شود” های آینده متمرکز می کند و می تواند فرصت زندگی در زمان حال را از ما بگیرد.
کند کردن روند کار با اقدامی عمدی و همکارانه می تواند مفید باشد.
انواع تمرینات ذهن آگاهی، دعا، مراقبه، آرامش تدریجی و تمرینات تنفسی وجود دارد که می تواند به کاهش سرعت افکار اضطراب برانگیز و واکنش های هیجانی کودک کمک کند.
ارتباط اجتماعی
اضطراب باعث می شود کودکان و نوجوانان بخواهند خود را از همسالان و اعضای خانواده جدا کنند.
با انجام بازی ها، گذراندن وقت در بیرون از منزل یا یافتن علاقه و سرگرمی مشترک، به فرزند خود کمک کنید تا در برقراری ارتباط با دیگران احساس امنیت کند.
داوطلب شدن در جامعه می تواند روش شگفت انگیز دیگری برای کمک به کودک برای ارتباط با دیگران باشد.
به آنها اجازه دهید هر چیزی را که به آن علاقه دارند، کشف و شناسایی کنند و به آنها کمک کنید تا فرصتی بیابند تا این علاقمندی ها را در جامعه و محیط اطراف تجربه کنند.
مثلاً اگر کودکی به بازی فکری علاقه دارد، می توان به وی کمک کرد بازی های فکری مورد علاقه اش را داشته باشد و در کنار دوستان و اعضای خانواده و فامیل بازی کند.
خودمراقبتی
روتین خواب، عادات غذایی و فعالیت بدنی همه به بهبود کودک شما کمک می کنند. کودک شما ممکن است در حیطه خاصی مانند خواب یا فعالیت بدنی دچار مشکل باشد، به خصوص اگر به دلیل اضطراب دچار بی قراری، تنش عضلانی یا خستگی شود.
کمک به کودک در ایجاد برنامه مراقبت از خود می تواند توانایی او را برای کنار آمدن با اضطراب بهبود بخشد و یاد بگیرد که استرس را به طور موثر مدیریت کند.
نکاتی برای والدین و مراقبین
اولین قدم برای کمک به کودک در مدیریت و غلبه بر اضطراب شناختن آن است، اما این ممکن است دشوار باشد.
کودکانی که با GAD دست و پنجه نرم می کنند، گاهی اوقات می توانند ساکت، خجالتی و محتاط جلوه کنند.
آنها ممکن است بسیار سازگار و مشتاق رضایت بزرگسالان باشند.
از طرف دیگر، یک کودک مضطرب ممکن است با عصبانیت، گریه، اجتناب و نافرمانی “رفتار کند”.
این رفتارها وقتی در واقع مربوط به اضطراب باشند ممکن است به عنوان رفتارهای مخالفت جویانه و “دشوار” سو تعبیر شوند.
به عنوان یک مراقب، آگاهی از برخی از راه های بروز اضطراب شدید در کودکان مهم است.
با درک بیشتر از اختلال اضطراب فراگیر، بهتر می توانید مداخله کرده و کمک لازم را پیدا کنید.
مداخله و درمان زودهنگام می تواند جهانی را برای کودک شما تغییر دهد و از عوارض بعدی مرتبط با اضطراب پیشگیری کند.
اگر در مورد علائم احتمالی اختلال اضطراب عمومی در کودک خود نگرانی یا سؤالی دارید، حتماً با روانپزشک اطفال یا متخصص بهداشت روان صحبت کنید.
منبع: www.verywellmind.com
