اختلال لالی انتخابی

اختلال لالی انتخابی عدم توانایی صحبت کردن در موقعیت های اجتماعی است که از افراد انتظار می رود صحبت کنند.

گرچه در برخی موقعیت ها می توانند صحبت کنند.

افراد مبتلا در زمینه شغلی، تحصیلی و ارتباط اجتماعی دچار مشکل می شوند.

کودکان مبتلا در تعاملات اجتماعی صحبت کردن را شروع نمی کنند و یا وقتی در تعاملی قرار می گیرند متقابلا پاسخ نمی دهند.

این کودکان در خانه و با اعضای خانواده ی نزدیک صحبت می کنند ولی در حضور دوستان نزدیک و خویشاوندان درجه دو صحبت نمی کنند.

اضطراب اجتماعی در این اختلال مشخص می شود.

از ویژگی های این اختلال می توان به کم رویی بیش از حد، ترس از شرمندگی اجتماعی، انزوا و گوشه گیری اجتماعی، چسبیدن و متکی بودن، صفات وسواسی، منفی گرایی، قشقرق و رفتار نافرمانی خفیف اشاره کرد.

در ادامه با کلینیک اعصاب و روان هیربد همراه باشید.

ویژگی های اصلی اختلال لالی انتخابی

کودکان مبتلا به لالی انتخابی هنگام روبرو شدن با دیگران در تعامل های اجتماعی، صحبت را شروع نمی کنند یا وقتی با دیگران صحبت می کنند، متقابلاً پاسخ نمی دهند.

فقدان گفتار در تعامل های اجتماعی با کودکان و بزرگسالان روی می دهد.

کودکان مبتلا به لالی انتخابی در خانه، در حضور اعضای خانواده نزدیک صحبت می کنند .

اما اغلب حتی در حضور دوستان نزدیک یا خویشوندان درجه دو، مانند پدر-مادربزرگ ها یا عموزاده -دایی زاده ها صحبت نمی کنند.

این اختلال اغلب با اضطراب اجتماعی زیاد مشخص می شود.

کودکان مبتلا به لالی انتخابی اغلب از صحبت کردن در مدرسه خودداری می کنند که به اختلال تحصیلی یا آموزشی منجر می شود.

به طوری که معلمان اغلب به سختی می توانند مهارت هایی نظیر روخوانی را ارزیابی کنند.

فقدان گفتار می تواند در ارتباط اجتماعی اختلال ایجاد کند، هرچند کودکان مبتلا به این اختلال گاهی برای ارتباط برقرارکردن از وسایل غیرگفتاری یا غیرکلامی استفاده می کنند

(مثل غرغرکردن، اشاره کردن، نوشتن) و در مواقعی که گفتار ضرورت نداشته باشد ممکن است مایل باشند به تعامل های اجتماعی بپردازند (مثل نقش های غیرکلامی در نمایش های مدرسه).

سبب شناسی اختلال لالی انتخابی

در سبب شناسی این اختلال ممکن است بازداری رفتاری و حالت عاطفی منفی وجود داشته باشد.

والدین این کودکان ممکن است سابقه ی کم روویی، گوشه گیری اجتماعی و اضطراب اجتماعی داشته باشند.

همچنین والدین می توانند الگویی برای کودکان در بازداری اجتماعی باشند.

سبک تربیتی این کودکان به صورت بیش از حد حمایت کننده یا کنترل کننده است.

همپوشانی این اختلال با اختلال اضطراب اجتماعی اشاره بر عوامل ژنتیکی مشترک دارد.

در نهایت این اختلال ممکن است به اختلال اجتماعی منجر شود و در تعاملات اجتماعی دچار اضطراب شدید شوند.

همه گیرشناسی اختلال لالی انتخابی

اختلال لالی انتخابی شیوع نادری دارد.

به طور کلی شیوع آن در نمونه های کلینیکی بین 0/03 تا 1 درصد می باشد. احتمال این اختلال در کودکان بیشتر از نوجوانان و بزرگسالان می باشد.

ملاک های تشخیصی اختلال لالی انتخابی در DSM5

A.ناتوانی مداوم صحبت کردن در موقعیت های اجتماعی که انتظار صحبت کردن در آنها می رود(مثلاً در مدرسه) با وجود صحبت کردن در موقعیت های دیگر.
B. این اختلال، پیشرفت تحصیلی یا شغلی یا ارتباط اجتماعی را مختل می کند.
C. ناتوانی صحبت کردن ناشی از آگاه نبودن از زبان گفتاری لازم در موقعیت اجتماعی یا احساس راحتی نردن از آن نیست.
D. این اختلال با اختلال ارتباط (مثل اختلال فصاحت با شروع کودکی) بهتر توجیه نمی شود و منحصراً در طول دوره اختلال طیف اوتیسم، اسکیزوفرنی، یا اختلال روان پریشی دیگر روی نمی دهد.

ویژگی های مرتبط که تشخیص را تأیید می کنند

(ویژگی های مرتبط لالی انتخابی، کم رویی بیش از حد، ترس از شرمندگی اجتماعی، انزوا و گوشه گیری اجتماعی، چسبیدن و متکی بودن، صفات وسواسی، منفی گرایی، قشقرق، و رفتار نافرمانی خفیف را شامل می شوند.

گرچه کودکان مبتلا به این اختلال عموماً مهارت های زبان طبیعی دارند، اما امکان دارد گاهی اختلال ارتباط مرتبط وجود داشته باشد.

هرچند که هیچ ارتباط بخصوصی با اختلال ارتباط خاص مشخص نشده باشد.

حتی وقتی این اختلالات وجود دارند، اضطراب نیز وجود دارد.

در محیط های بالینی، کودکان مبتلا به لالی انتخابی تقریباً همیشه مورد تشخیص اضافی اختلال اضطرابی دیگر عموماً اختلال اضطراب اجتماعی (فوبی اجتماعی) نیز قرار می گیرند.

شکل گیری و روند اختلال لالی انتخابی

شروع لالی انتخابی معمولاً قبل از ۵ سالگی است.

اما این اختلال تا زمان ورود به مدرسه، که افزایش تعامل اجتماعی و تکالیف عملکردی، مانند روخوانی با صدای بلند در آن وجود دارد، ممکن است مورد توجه بالینی قرار نگیرد.

تداوم این اختلال متغیر است.

گرچه گزارش های بالینی خبر می دهند که شماری از افراد لالی انتخابی را «پشت سر می گذارند»، اما روند طولی این اختلال معلوم نیست.

در برخی موارد، مخصوصاً در افراد مبتلا ره اضطراب اجتماعی، لالی انتخابی ممکن است ناپدید شود، اما نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی باقی بماند.

موضوعات تشخیصی مرتبط با فرهنگ

کودکان در خانواده هایی که به کشوری مهاجرت کرده اند که به زبان متفاوتی صحبت می شود، ممکن است از صحبت کردن به زبان جدید، به علت نداشتن آگاهی از آن زبان، خودداری کنند.

اگر درک زبان جدید کافی باشد، ولی امتناع از صحبت کردن ادامه یابد، در این صورت تشخیص لالی انتخابی می تواند موجه باشد.

پیامدهای کارکردی اختلال لالی انتخابی

لالی انتخابی ممکن است به اختلال اجتماعی منجر شود، به طوری که کودکان برای پرداختن به تعامل اجتماعی متقابل با کودکان دیگر خیلی مضطرب باشند.

وقتی کودکان مبتلا به لالی انتخابی رشد می کنند، ممکن است با انزوای اجتماعی بیشتر مواجه شوند.

در محیط مدرسه، این کودکان ممکن است دچار مشکلات تحصیلی شوند.

زیرا اغلب در رابطه با نیازهای تحصیلی یا شخصی خود (مثل درک نکردن تکلیف درسی، درخواست نکردن برای استفاده از توالت) با معلمان ارتباط برقرار نمی کنند.

اختلال شدید در عملکرد تحصیلی و اجتماعی، از جمله اختلالی که از مسخره کردن همسالان ناشی می شود، متداول است.

در موارد خاصی، لالی انتخابی ممکن است وظیفه راهبرد جبرانی را برای کاهش دادن برانگیختگی نگران کننده در رویارویی های اجتماعی داشته باشد.

تشخیص افتراقی

اختلالات ارتباط. لالی گزینشی باید از اختلالات گویایی که با اختلال ارتباط بهتر توجیه می شوند.

مانند اختلال زبان، اختلال صدای گفتار(قبلاً اختلال واج شناختی)، اختلال فصاحت با شروع کودکی (لکنت زبان)، یا اختلال ارتباط علمی(اجتماعی) متمایز شود.

برخلاف لالی انتخابی، اختلال گویایی در این اختلالات، به موقعیت اجتماعی خاص محدود نمی شود.

اختلالات عصبی-رشدی و اسکیزوفرنی و اختلالات روان پریشی دیگر.

افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، اسکیزوفرنی یا اختلال روان پریشی دیگر، یا ناتوانی عقلانی شدید ممکن است مشکلاتی در زمینه ارتباط اجتماعی داشته باشند و نتوانند در موقعیت های اجتماعی به طور مناسب صحبت کنند.

در مقابل، لالی انتخابی فقط در صورتی باید تشخیص داده شود که کودک توانایی صحبت کردن در برخی موقعیت های اجتماعی را داشته باشد(برای مثال، معمولاً در خانه).

اختلال اضطراب اجتماعی (فوبی اجتماعی). اضطراب اجتماعی و اجتناب اجتماعی در اختلال اضطراب ممکن است با لالی انتخابی ارتباط داشته باشند.

در چنین مواردی، هر دو تشخیص می توانند داده شوند.

همزمانی اختلالات

رایج ترین اختلالات همزمان، اختلالات اضطرابی دیگر، عمدتاً اختلال اضطراب اجتماعی، و پس از آن اختلال اضطراب جدایی و فوبی خاص هستند.

رفتارهای نافرمانی در کودکان مبتلا به لالی انتخابی روی می دهند، هرچند که رفتار نافرمانی ممکن است به موقعیت هایی که نیازمند گفتار است، محدود باشد.

تأخیرها یا اختلالات ارتباط نیز ممکن است در برخی کودکان مبتلا به لالی انتخابی روی دهند.

عوامل خطر و پیش آگهی اختلال لالی انتخابی

این اختلال قبل از 5 سالگی آغاز می شود و ممکن است تا زمان ورود به مدرسه که تعامل اجتماعی و تکالیف عملکردی در آن وجود دارد از نگاه بالینی مهم نباشد.

ادامه دار بودن این اختلال متغیر است.

در افرادی به اختلال اضطراب اجتماعی مبتلال هستند ممکن است اختلال لالی انتخابی ناپدید شود ولی نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی باقی بماند.

خلق و خویی. عوامل خطر خلق و خویی برای لالی انتخابی کاملاً مشخص نشده اند.

حالت عاطفی منفی(روان رنجورخویی) یا بازداری رفتاری ممکن است نقش داشته باشد، همانگونه که سابقه کم رویی، گوشه گیری اجتماعی، و اضطراب اجتماعی والدین نیز ممکن است در این امر دخالت داشته باشند.

کودکان مبتلا به لالی انتخابی در مقایسه با همسالانشان ممکن است مشکلات زبان دریافتی خفیف داشته باشند، هرچند که زبان دریافتی بازهم در محدوده دامنه طبیعی باشد.

محیطی. بازداری اجتماعی والدین ممکن است نقش الگو را برای توداری ] کم حرفی[ اجتماعی و لالی انتخابی در کودکان داشته باشد.

علاوه بر این، والدین کودکان مبتلا به لالی انتخابی به صورت بیش از حد حمایت کننده یا کنترل کننده تر از والدین مبتلا به اختلالات اضطرابی دیگر یا بدون اختلال توصیف شده اند.

عوامل ژنتیکی و فیزیولوژیکی. به خاطر همپوشی قابل ملاحظه لالی انتخابی با اختلال اضطراب اجتماعی، ممکن است عوامل ژنتیکی این دو اختلال مشترک باشند.

درمان اختلال اختلال لالی انتخابی

• رفتار درمانی
• بازی درمانی
• هنر درمانی

منبع:

1. راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانشناختی ویرایش ۵, DSM-۵
2. خلاصۀ روان پزشکی کاپلان و سادوک بر اساس DSM-5
3. وبسایت روان رهنما
4. وبسایت فکر بیان