نوجوانی یا دوران بلوغ مرحله انتقال از کودکی به بزرگسالی است که بین 13 تا 19 سالگی اتفاق می‌افتد.
اما تغییرات جسمی و روانی که در نوجوانی اتفاق می‌افتد غالباً زودتر آغاز می‌شود، در سال‌های پیش از نوجوانی یعنی بین 9 تا 12 سالگی.
برای آشنایی با ویژگی‌های دوره‌ی نوجوانی و نحوه‌ی برقراری ارتباط والدین با آنها در ادامه مطلب با کلینیک اعصاب و روان هیربد همراه باشید.
نوجوانی می‌تواند زمان هم تحریف و هم کشف باشد.
دوره انتقالی می‌تواند سؤالاتی از استقلال و هویت ایجاد کند. از آنجا که نوجوانان احساسات و عواطف لطیف و ضربه پذیری دارند.
ممکن است در مورد دانشگاه، دوستی، تمایلات جنسی، هویت جنسیتی، مواد مخدر و الکل گزینه‌های نادرستی را انتخاب کنند.
بیشتر نوجوانان زندگی نسبتاً خودخواهانه‌ای دارند. یک حالت ذهنی که معمولاً با افزایش سن کاهش می‌یابد.
آنها غالباً روی خودشان تمرکز می‌کنند و معتقدند که هر کس دیگری (از بهترین دوست گرفته تا دوستان دور) نیز باید بر آنها تمرکز کنند.
آنها ممکن است با ناامنی‌ها و احساس قضاوت شدن توسط دیگران دست و پنجه نرم کنند.
نوجوانان در این دوره در روابط با اعضای خانواده غالباً به گروه‌های همسالان، علایق رمانتیک و شکل ظاهری توجه ویژه ای پیدا می‌کنند و به طور فزاینده ای به این موارد اهمیت می‌دهند.
انتقال به دوران نوجوانی می‌تواند به اضطراب در مورد رشد جسمی، تکامل رابطه با دیگران و جایگاه فرد در دنیای بزرگتر منجر شود.
اضطراب خفیف و سایر چالش‌ها معمولی است، اما شرایط جدی سلامتی روانی نیز در دوره نوجوانی بروز می‌کند.
پرداختن هر چه سریعتر به یک اختلال می‌تواند به بهترین نتیجه ممکن کمک کند.
چگونه می‌توانم با فرزند نوجوانم صحبت کنم؟
صحبت صریح با نوجوانان درباره تغییراتی که آنها تجربه می‌کنند می‌تواند برای هر والدینی یک چالش باشد، به خصوص با توجه به تغییر روابط والدین و فرزند در این مدت.
یکی از مؤلفه‌های مهم برقراری ارتباط با نوجوانان، کمک به آنها برای درک آنچه در پیش رو است، می‌باشد.
توضیح چگونگی تغییر بدن آنها به گونه ای که در غافلگیر نشوند، می‌تواند اضطراب فرزندتان را کاهش دهد.
فراتر از تغییرات جسمی، والدین می‌توانند مکالمه ای راجع به تغییرات اجتماعی و سبک زندگی که با نوجوانی همراه است، آغاز کنند.
بحث در مورد عواقب تصمیمات مهم ( مانند رابطه جنسی یا تجربه مصرف دارو یا مواد مخدر) می‌تواند یک نوجوان را ترغیب کند تا در مورد انتخاب‌های خود در این دوران حساس فکر کند.
گوش دادن ابزاری قدرتمند و پر ارزش است. والدین اغلب به جای گوش دادن به صحبتهای نوجوانان خود به سمت بخشنامه‌ها و راه حل‌ها گرایش می‌یابند.
اما کنار گذاشتن آن گرایش‌ها و به سادگی گوش دادن به نوجوان می‌تواند رابطه را تقویت کند.
پرسیدن سؤالات خاص یا کنجکاوی باعث می‌شود فرزندتان احساس قضاوت کند و بنابراین در صحبت صریح و صادقانه مردد می‌شود.
گوش دادن با دقت علاقه، اعتبار و پشتیبانی را نشان می‌دهد.
همچنین شانس اینکه یک نوجوان در صورت لزوم از والدین خود کمک بخواهد، افزایش می‌یابد.
گوش دادن فعال باعث ایجاد صمیمیت و اعتماد می‌شود، در عین حال به نوجوان اجازه می‌دهد تا تجارب خود را پردازش کند.
همراه گرامی سایت کلینیک اعصاب و روان هیربد در صورتی که به بررسی تخصصی موضوع مطرح شده در این مقاله، در مورد خود علاقه مند هستید، جهت مشاوره از متخصصین روانپزشک و روانشناس کلینیک آنلاین هیربد لینک زیر مراجعه نمایید.
سلامت روان در دوران نوجوانی چگونه تغییر می‌کند؟
بسیاری از بیماری‌های سلامتی روانی که افراد در دوره بزرگسالی با آن روبرو می‌شوند، در نوجوانی شروع می‌شود.
در واقع براساس اعلام وزارت بهداشت، درمان و خدمات انسانی، از هر پنج جوان بالغ یک اختلال روانی قابل تشخیص وجود دارد.
نوجوانان همچنین می‌توانند با اضطراب، افسردگی و سایر اشکال پریشانی که از نظر توسعه ای مناسب این دورران هستند، مبارزه کنند و لزوماً قدرت تحمل در برابر این اختلالات را نخواهند داشت.
دشوار است بدانید که یک مشکل توجه بالینی را چگونه جلب می‌کند، اما وقتی به رفتار یا عکس العمل‌های فرزندتان شک دارید پرسیدن از مشاور مدرسه یا یک متخصص روانپزشک بهترین راه عمل است.
والدین با یادگیری چگونگی شناسایی علائم هشدار دهنده زودرس اختلال می‌توانند بیشتر به فرزند خود کمک کنند.
در غیر این صورت آنها احساس نگرانی می‌کنند و با ترسیدن در مورد افکار و تجربیات فرزند خود نمی‌توانند هیچ کمکی به او کنند.
مقابله با بیماری‌های سلامتی روان و دسترسی زودهنگام به درمان می‌تواند از افزایش شدت یا طول مدت بیماری جلوگیری کند.
اگر در اوایل مشکل را تشخیص دهیم، بیماری را بیشتر می‌توان مدیریت کرد یا به طور موثر درمان می‌شود.
منبع: psychologytoday
