اطلاعات فیلم:
نام فیلم: لالا لند La La Land (2016)
ژانر: موزیکال- رمانتیک
مدت زمان: 128 دقیقه
کارگردان: Damien Chazelle
محصول کشور: ایتالیا
ستارگان : Ryan Gosling, Emma Stone
10/ 8
خلاصه فیلم: “میا” یک بازیگر جوان است که منتظر است تا یک موفقیت بزرگ نصیبش شود و تبدیل به ستاره ای دست نیافتنی در هالیوود شود. او در مسیر رسیدن به موفقیتش با یک نوازنده پیانو به نام سباستین آشنا می شود که منجر به ایجاد عشقی رویایی میان آنها شده اما در ادامه عشق آنها دچار چالش هایی می شود…
درباره منتقد:
دکتر بنجامین هامبرگر، فارغ التحصیل دانشکده روان شناسی یشیوا فرانکفورت است.
او به تازگی دوره کارآموزی خود را در کایزر پرمننته لوس آنجلس گذرانده است.
وی در حال حاضر در شهر نیویورک زندگی کرده و در حال گذراندن دوره رزیدنتی پست دکترای خود در مرکز ارزیابی شناختی است.
او اشتیاق زیادی به تماشای تلویزیون و فیلم ها داشته و به دنبال راه های جدید و جالب برای ارزیابی رسانه ها از دیدگاه روان شناختی است.
نقد روانشناختی فیلم لالا لند La La Land :
فیلم موزیکال کمدی/ درام لالا لند، به کارگردانی دیمین شزل، فیلمی است که تلاش دو هنرمند را برای داشتن شغلی سرگرم کننده نشان می دهد.
در طول فیلم، میا را می بینیم، یک بازیگر پرتلاش که به دنبال شانسی بزرگ است و سباستین که نوازنده ای است که علی رغم استعدادش، و برخلاف مدرنیته حاکم بر لس آنجلس ، احساسات نوستالژیک گذشته را حفظ کرده و نا امیدانه خود را فدای جاز کلاسیک کرده است.
درک بهتر پدیده ای که در روان شناسی با عنوان نوستالژی (غم غربت) شناخته می شود، تاثیر و اهمیت لالا لند را آشکار می سازد.
نکته جالب توجه این است که نوستالژی، امروزه تعریفی متفاوت نسبت به گذشته دارد.
در قرن 19 نوستالژی به عنوان یک اختلال عصبی تصور می شده است که با گریه کردن، ضربان نامنظم قلب و بی اشتهایی همراه بوده و اعتقاد بر این بود که در نتیجه تاثیر تغییرات فشار اتمسفر در مغز رخ می دهد.
در اوایل قرن بیستم، نوستالژی به عنوان یک اختلال روان پزشکی، که همراه با علائم افسردگی بود در نظر گرفته می شد.
هنوز قرن بیستم پایان نیافته بود که محققان شروع به افتراق بین آنچه که امروز به عنوان نوستالژی می شناسیم و غربت زدگی (homesickness) کردند.
غربت زدگی به احساسات شدید مربوط به افسردگی و اضطراب که معمولاً در افرادی که از خانه خود به جای دیگری نقل مکان کرده اند اشاره دارد.
نوستالژی به ” احساسات شدید برای گذشته فرد” اشاره دارد که این احساسات به صورت فراگیر تجربه شده است
امروزه نوستالژی به هیجانی نسبت داده میشود که هنگامی که فردی رویداد یا دوره ای از زندگی اش را به خاطر می آورد، تجربه می شود.
اکثر تحقیقات کنونی، ثابت کرده اند که نوستالژی یک هیجان مثبت است که خلق(mood) و ادراک ما از ارتباطات اجتماعی را بهبود می بخشد
پژوهش ها نشان داده است که نوستالژی ابرازی است که ما را به شناسایی ویژگی های مثبت خود قادر ساخته و موجب افزایش عزت نفس می شود و در نتیجه خلق را بهبود می بخشد.
علاوه بر این، پژوهش ها نشان داده است که نوستالژی می تواند واقعاً موجب خوش بینی شود
به طور کلی، تحقیقات این ایده را که نوستالژی عملکرد هیجانی و اجتماعی افراد را افزایش می دهد پشتیبانی می کنند.
همان طور که ممکن است بدانید، چیزهایی مانند خلق و موسیقی می توانند باعث یادآوری نوستالژی ها شوند.
تحقیقات نشان می دهد که موسیقی که برجسته، برانگیزاننده، آشنا و محرک هیجان باشد تمایل به ایجاد احساسات شدیدتر نوستالژی را در افراد ایجاد می کند.
همچنین بررسی ها حاکی از این است که میان تنهایی و نوستالژی رابطه ای وجود دارد.
مطالعات چندگانه نشان داده است که نوستالژی تمایل به افزایش ارزش مثبت به خود را ایجاد می کند.
این امر با یادآوری تعاملات اجتماعی مثبت، تقویت احساس حمایت اجتماعی و در نتیجه کاهش تنهایی حاصل می شود
در لالا لند ما دو تصویر متفاوت از نوستالژی می بینیم که یکی از آن ها به نظر بیشتر با تعاریف قبلی سازگار است.
نوستالژی میا مربوط به دوران کودکی اش است که همراه عمه اش که بازیگر بود به تماشای تئاتر می رفت.
میا به یاد می آورد که از همان سنین کودکی تحت تاثیر هالیوود کلاسیک قرار گرفته بود و ظاهراً اکثر نوستالژی های او ریشه در خاطرات کودکی اش داشت.
این موضوع با تحقیقات مربوطه بسیار سازگار است که نشان می دهند نوستالژی راهی برای ارتباط بارویداد یا زمانی از گذشته ما و یادآوری ارتباطات با افراد نزدیک زندگیمان است.
نوستالژی میا، او را تحریک کرد تا یک نمایش تک نفره اجرا کند که منجر به فرصتی برای آزمون هنرپیشگی و کشف استعدادش شد.
در طول اجرا و آزمون هنرپیشگی، او ارتباط نوستالژیک قوی خود با عمه اش را به یاد آورد و تهیه کنندگان به عزت نفس و اعتماد به نفس بالای او واکنش خوبی نشان دادند.
در حالی که نوستالژی میا منسجم و قابل درک بود، نوستالژی سباستین در مورد جاز آن چنان متعهدانه و اصیل به نظر نمی رسید.
نوستالژی معمولاً به خاطر آوردن تجارب شخصی است و به صورت یک هیجان مثبت دیده می شود که به بهبود تعاملات اجتماعی کمک می کند.
در صحنه ای که خواهر سباستین او را در آپارتمانش ملاقات می کند، متوجه می شویم که جاز یک تجربه مشترک خانوادگی یا چیزی که بخشی از گذشته او باشد نیست.
علاوه بر این، حس قوی نوستالژی او، باعث بیگانه شدنش از دیگران شده در حالی که نوستالژی معمولاً راهی برای افزایش ارتباطات اجتماعی است.
در اکثر اوقات می بینیم که نوستالژی سباستین برای جاز کلاسیک مانع از توانایی ارتباط او با سایر افراد می شود.
ارتباط بین میا و سباستین بر مبنای حس نوستالژی بود و همین محتوای نوستالژی در رابطه آنها منجر به لحظات نوستالژیک قوی در پایان فیلم شد.
از آن جایی که سباستین تجربه تنهایی و نیز نوستالژی بیشتری داشته است، میا را تشویق کرد تا با حس نوستالژیک خود ارتباط برقرار کند؛ در مقابل، در حالی که او احساس ارتباط قوی تری را با میا دارد، به نظر می رسد احساسات نوستالژیک سباستین در حال کاهش است زیرا به خاطر پول حاضر می شود به عضویت یک گروه جاز مدرن تر در بیاید.
در نتیجه، هر دو شخصیت ها به اهداف ایده آل خود برای موفقیت دست پیدا می کنند.
در پایان فیلم و هنگامی که این دو نفر لحظات نوستالژیکی را باهم ( و بینندگان) به اشتراک می گذارند به این تغییرات پرداخته می شود.
این لحظات واقعا بیننده را غرق فیلم کرده و به ما اجازه می دهد تا در این نوستالژی با میا و سباستین شریک شویم.
فیلم لالا لند واکنش های متضادی را در پی داشته است: برخی عاشق آن شدند و برخی از آن متنفر هستند.
این واکنش ها می توانند مستقیماً به نوستالژی مربوط باشند.
آن دسته از تماشاگرانی که توانسته اند با شخصیت های فیلم ارتباط بگیرند، قادر به تجربه احساس نوستالژی در صحنه پایانی، میان میا و سباستین بوده اند.
افرادی که نقص هایی در شخصیت ها پیدا کرده اند ( احتمالا به علت تصویر متناقض نوستالژی در سباستین) نتوانستند این حس نوستالژیک را در رابطه آن ها تجربه کنند.
با توجه به واکنش های مثبت زیاد، به نظر می رسد که بینندگان توانستند نقص های گذشته شخصیت سباستین را ببینند، و دیمین شزل لحظات نوستالژیکی را با بسیاری از مردم به اشتراک گذاشته که می توانند آن را تا سالیان سال به خاطر بیاورند.
مترجم: عاطفه غرقی، روانشناس
منابع:
Barrett, F. S., Grimm, K. J., Robins, R. W., Wildschut, T., Sedikides, C., & Janata, P. (2010)Music-evoked nostalgia: Affect, memory, and personality. Emotion, 10, 390–403 http://dx.doi.org/10.1037/a0019006 PsycINFO →
Cheung, W. Y., Sedikides, C., & Wildschut, T. (2016). Induced nostalgia increases optimism (via social-connectedness and self-esteem) among individuals high, but not low, in trait nostalgia. Personality and Individual Differences, 90, 283–288. http://dx.doi.org 10.1016/j.paid.2015.11.028 PsycINFO →
Sedikides, C., Wildschut, T., Arndt, J., & Routledge, C. (2008). Nostalgia: Past, present, and future. Current Directions in Psychological Science, 17, 304–307. http://dx.doi.org 10.1111/j.1467-8721.2008.00595.x PsycINFO →
Sedikides, C., Wildschut, T., & Baden, D. (2004). Nostalgia: Conceptual issues and existential functions. In J. Greenberg, S. Koole, & T. Pyszczynski (Eds.), Handbook of experimental existential psychology (pp. 200–214). New York, NY: Guilford PsycINFO →
Vess, M., Arndt, J., Routledge, C., Sedikides, C., & Wildschut, T. (2012). Nostalgia as a resource for the self. Self and Identity, 11, 273–284. http://dx.doi.org/10.1080 15298868.2010.521452 PsycINFO →
Wildschut, T., Sedikides, C., Arndt, J., & Routledge, C. (2006). Nostalgia: Content, triggers functions. Journal of Personality and Social Psychology, 91, 975–993. http://dx.doi.org 10.1037/0022-3514.91.5.975 PsycINFO →
Zhou, X., Sedikides, C., Wildschut, T., & Gao, D.-G. (2008). Counteracting loneliness: On the restorative function of nostalgia. Psychological Science, 19, 1023–1029.
http://dx.doi.org/10.1111/j.1467-9280.2008.02194.x PsycINFO →
