بی توجهی به کودکان می تواند از جمله مهم ترین نقص ها در تربیت کودکان به شمار بیاید. بی توجهی به کودکان شامل انواع مختلفی می باشند که هرکدام به هر نحو تاثیرات مخرب خود را بر روان فرزند شما خواهند گذاشت. در این مطلب قصد داریم تا به مهم ترین آنها بپردازیم. در ادامه با کلینیک اعصاب و روان هیربد همراه باشید.
می توان گفت نادیده گرفتن و بی توجهی به کودکان، بزرگترین کمبود تربیتی و عاطفی در میان کودکان به شمار می آید که البته اغلب والدین متوجه این مشکل نیستند؛ اما بر اساس تحقیقات تا کنون هزاران مورد از این اختلال گزارش شده است.
آمار ها نشان می دهند در طول سال ۲۰۱۵ میلادی حدود ۶۸۳۰۰۰ کودک در ایالات متحده قربانی سوء استفاده یا بی توجهی والدین شده اند. حدود ۷۵% از این جمعیت به دلیل بی توجهی والدین و نادیده گرفتن کودک توسط والدین مورد آسیب قرار گرفته اند و در حدود ۱۶۷۰ کودک به دلیل نادیده گرفته شدن توسط والدین به کام مرگ کشیده شده اند.
نادیده گرفتن را می توان به عنوان یکی از رایج ترین انواع بد رفتاری با کودکان به شمار آورد. این نوع بد رفتاری می تواند تاثیرات سوء بسیاری را در تربیت کودکان به وجود آورد و همچنین موجب ایجاد عواقب مخرب روانشناختی دراز مدت در وی شود.
تعریف نادیده گرفتن در تربیت کودکان
مطابق با قانون پیشگیری از سوء استفاده از کودکان در ایالات متحده می توان گفت “هرگونه اقدام یا عدم اقدام را در عمل به وظیفه پدر یا مادری که موجب بروز آسیب جدی به کودک شود” را بی توجهی به کودک یا نادیده گرفتن کودک توسط والدین می نامند.
اغلب قوانین ایالتی بی توجهی به تامین نیازهایی همچون سرپناه، پوشاک، تامین غذای مورد نیاز، مراقبت های پزشکی و یا عدم نظارت به سلامت کودک و مواردی که ایمنی و رفاه وی را تهدید کنند را به عنوان بی توجهی تعریف می نمایند.
البته لازم به ذکر است اینگونه قوانین در تمام ایلات یکسان نیست و در بعضی از آنها استثنا هایی وجود دارد. همچنین این قانون به بررسی وضعیت مالی خانواده نیز می پردازد، به عنوان مثال والدینی که در فقر زندگی می کنند می بایست نهایت سعی و تلاش خود را برای تامین نیاز های فرزند خود بکنند و در غیر این صورت با مجازات رو به رو خواهند شد.
انواع بی توجهی ها در تربیت کودکان
بی توجهی فیزیکی
این نوع بی توجهی شامل نادیده گرفتن نیازهای اولیه کودک مانند بهداشت، لباس، تغذیه، خانه یا پناهگاه و رها کردن یک کودک به حال خود می باشد.
بی توجهی پزشکی
انکار و یا به تاخیر انداختن درمان یک اختلال ضروری در کودک
عدم نظارت کافی
تنها گذاشتن یک کودک در خانه و بی توجهی به خطراتی که سلامت و یا حتی جان وی را تهدید می کنند و یا استفاده از پرستار نامناسب برای نگهداری کودک.
بی توجهی عاطفی
شاید این نوع بی توجهی مهم ترین کمبود در تربیت کودکان به شمار بیاید، این نوع بی توجهی می تواند در اثر مشاجرات زیاد خانوادگی، مصرف مواد مخدر، ویا عدم برقراری ارتباط درست عاطفی با کودک صورت گیرد.
بی توجهی به تحصیل
شامل عدم ثبت نام کودک در مدسه و یا اجازه دادن به وی برای داشتن غیبت های مکرر از کلاس درسی یا نادیده گرفتن نیاز های آموزشی است.
پیامد های خطرناک نادیده گرفتن کودک
مشخصا هیچ پدر و مادری دوست ندارند که فرزند خود را نادیده بگیرند و این عمل را از روی عمد انجام نمی دهند؛ گاهی اوقات بی توجهی امری کاملا غیر عمدی است، به عنوان مثال در مادران جوان، یک مادر جوان که در حال گذراندن اولین تجربه فرزند داری است شاید به خوبی قادر به درک زمان مناسب برای تغذیه نوزاد و یا عوض کردن پوشک وی نباشد.
اما در اغلب موارد کوتاهی در تربیت کودکان می تواند به علت بیماری روانشناختی و یا مسائل مربوط به سو مصرف مواد باشد که ممکن است مانع از تامین مراقبت کافی از کودکان شود. همچنین پدری که نسبت به مصرف مواد مخدر اعتیاد دارد ممکن است قادر به جلوگیری از پرسه زدن کودک و یا مراقبت از وی نباشد.
این موارد می توانند خطرناک ترین عوامل در ایجاد بی توجهی به کودک باشند
عوامل محیطی: فقر، فقدان حمایت اجتماعی، نا مناسب بودن محل زندگی
عوامل خانوادگی: خانواده های تک والد، خشونت خانوادگی، ایجاد استرس در خانواده
عوامل مربوط به کودک: اختلالات رشدی
عوامل مربوط به والدین: بیکاری، وضعیت ضعیف اجتماعی – اقتصادی، سن مادران، استرس والدین، مسائل بهداشتی، بیماری های روانشناختی، مسائل مربوط به مصرف مواد.
علائم نادیده گرفتن کودک
اغلب معلمان و یا همسایگان قادر به تشخیص چنین کمبود هایی در تربیت کودکان و رفتار با آنها می باشند. مشاهده مواردی همچون یک کودک با وزن کم که به ندرت در مدرسه می رود یا کودکی که در تمام ساعات روز بازی می‌کند یا کودکی که در اغلب اوقات پدر و مادرش در کنار او حضور ندارند و …
علائمی که نشان دهنده غفلت از تربیت کودک می باشند
غیبت مکرر از مدرسه.
فاقد لباس کافی است یا لباس مناسبی را برای شرایط آب و هوایی به تن ندارد.
غذا یا پول را سرقت می کند یا خواهان آن می شود.
همواره کثیف است و یا بدن وی بود بد شدید می دهد.
سوء مصرف مواد مخدر یا الکل.
کودکی که در صورت نیاز به درمان پزشکی و یا استفاده از عینک و … بعد از مدتی نیازش برطرف نشده باشد.
نشانه های والدینی که صلاحیت مراقبت از کودکان را ندارند
رفتار غیر منطقی یا عجیب و غریب در والدین
به نظر می رسد والدین افسرده هستند
به نظر می رسد والدین بی تفاوت هستند
سوء مصرف مواد مخدر یا الکل در والدین
نادیده گرفتن کودک توسط والدین همیشه نتیجه عدم توجه پدر و مادر برای رسیدگی به نیاز های فرزندانشان نیست؛ گاهی اوقات، این فقدان ها بخاطر عدم وجود سرمایه یا منابع کافی به وجود می آیند. زمانی که یک والد قادر به مراقبت از یک کودک به خاطر فقدان منابع مالی نمی باشد، اغلب برای دریافت کمک می تواند از دولت و یا برخی سازمان های خیریه مساعدت طلب کند.
نتیجه بی توجهی به تربیت کودکان و غفلت از نیاز های آنها
حتی اگر شرایط یک کودک مورد غفلت قرار گرفته تغییر کند، باز هم ممکن است پیامد های مخرب آن باقی بمانند برخی از این عواقب می توانند شامل:
مشکلات بهداشتی و تغذیه ای: این مشکلات می توانند سبب بروز سوء تغذیه شوند که می تواند رشد ناکافی مغز را در پی داشته باشد؛ همچنین عدم مراقبت های پزشکی و واکسیناسیون کودک نیز می تواند اختلالات جبران ناپذیری را به وجود آورد.
اختلالات شناختی: این نوع اختلالات به دلیل عدم تحریک و همچنین ارتباط ناکافی ایجاد می شوند، چنین کودکانی در آینده می توانند مستعد بروز اختلال های تکلمی و همچنین مشکلات تحصیلی باشند.
مشکلات عاطفی: بی توجهی می تواند مسائل مربوط به وابستگی، مشکلات عزت نفس و عدم اعتماد به دیگران را در پی داشته باشد.
مشکلات رفتاری: کودکانی که نادیده گرفته می شوند ممکن در ایجاد رابطه با دیگران دچار مشکل شوند و اختلالاتی را در رفتار و همچنین تعاملات اجتماعی تجربه کنند.
بر اساس تحقیقات انجام شده، کودکانی که مورد بی توجهی قرار می گیرند در آیند مستعد ترین افراد برای مصرف مواد مخدر، بزهکاری و سایر اعمال ناهنجار اجتماعی می باشند.
طبق گزارش وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده، تقریبا دو سوم تمام مرگ و میر مربوط به خشونت علیه کودکان به سبب بی توجهی می باشد و اغلب موارد در کودکان زیر ۷ سال رخ می دهد.
وظیفه ما در برخورد با این کودکان
کودکان بی سرپرست یا بد سرپرست در تمام دنیا وجود دارند. در هر کشوری ارگان هایی برای حمایت از این نوع کودکان وجود دارند که لازم است تا با دیدن و شناسایی این کودکان، آنها را در جریان قرار دهید. در کشور ایران می توان به ارژانس های اجتماعی اشاره کرد که در اغلب موارد وظیفه حمایت از این نوع کودکان به عهده آنهاست.
شما می تواند در صورت مشاهده موارد این چنینی با شماره ۱۲۳ تماس حاصل نماید.
منبع: verywellfamily
