هر آنچه باید در مورد روایت درمانی بدانید

یک روایت از زندگی تان را در نظر بگیرید که در آن شما قهرمان زندگی خودتان هستید نه یک قربانی.

بسته به مخاطب شما،حالت روانشناختی تان و این احساس که آیا در آغاز، وسط یا انتهای مهم ترین قصه تان (زندگی تان) قرار دارید، این احتمال وجود دارد که داستانی را که برای خودتان و دیگران تعریف می کنید، تغییر کند.

اما آخرین باری که مکث کردید برای اینکه به داستان هایی فکر کنید که تعریف می کردید،کی بود؟

در ادامه با کلینیک اعصاب و روان هیربد همراه باشید.

روایت شما چیست؟

روایت درمانی از این سوال و گرایش های قصه گویی به سود بهره می برد.

با این هدف که فرصت هایی برای رشد و توسعه آشکار شوند، معنی درک شود و خودمان را بهتر بشناسیم از داستان ها استفاده می کنیم.

برای اینکه دیگران را مطلع کنیم، میان تجربه های مشترک مان ارتباط برقرار کنیم، وقتی که احساس می کنیم کار اشتباهی انجام دادیم به آن اعتراف کنیم و حتی اینکه افکار و احساسات مان را دسته بندی کنیم به خودمان کمک کنیم معنا را درک کنیم و هدف را پیدا کنیم و در این دنیای گیج کننده و گاهی اوقات تنها،هویت خودمان را تثبیت کنیم.

بنابراین مهم است که تشخیص بدهیم هنگامی که در مورد زندگی مان صحبت می کنیم چه داستان هایی را برای خودمان و دیگران تعریف کنیم.

اگر شما پیش از این در مورد روایت درمانی هرگز چیزی نشنیده بودید باید بگویم که شما تنها نیستید.

این درمان روشی خاص است که چندان رایج نیست، روشی که مراجعه کننده ها را به سمت درمان سوق می دهد و البته به لحاظ شخصی نیز پیشرفت می کنند.

این روش بر محور داستان هایی می چرخد که برای خودمان و دیگران تعریف می کنیم.

روایت درمانی چیست؟

روایت درمانی شکلی از درمان است، هدف آن عبارت است از جدا کردن اشخاص از مشکلات و این اجازه را به افراد می دهد که به مشکلات شان صورت بیرونی دهند به جای اینکه آنها را درون خودشان نگه دارند.

این روش به مهارت های خود شخص و مفهوم هدف برای راهنمایی آنها در شرایط سخت تکیه می کند (روایت درمانی 2017).

این شکل از درمان در دهه ی 80 میلادی توسط مایکل وایت و دیوید اپستوند، دو روان درمانگری که اهل نیوزیلند بودند (“در مورد روایت درمانی”) توسعه یافت.

آنها معتقد بودند که جدا کردن شخص از رفتار های مخرب و دردسر سازش بخش مهمی از روند درمانی به شمار می رود (مایکل وایت، 2015).

به عنوان مثال هنگامی که کسی را درمان می کنید که با قانون منازعه دارد، روان درمان گرها باید آن اشخاص را تشویق کنند که خودشان را به عنوان شخصی ببینند که که مرتکب اشتباه شده نه کسی که یک جنایتکار بالفطره است.

وایت و اپستون این ایده جدید درمانی را بر سه مبنا قرار دادند :

1.روان درمانی با احترام همراه است

این روش درمانی به شأن مراجعه کننده احترام می گذارد و مستلزم این است که با مراجعه کننده به گونه ایی برخورد شود که احساس نکند دچار کمبود یا نقص است.

افرادی که در روایت درمانی شرکت می کنند اشخاص شجاعی هستند که مشکلات شان را تشخیص می دهند و تمایل دارند که مشکلات شان را حل کنند.

2-روایت درمانی عبارت است از سرزنش نکردن

در این شکل درمان، مراجعه کننده ها هرگز به خاطر مشکلات شان سرزنش نمی شوند و همچنین تشویق می شوند که دیگران را هم سرزنش نکنند.

با توجه به عوامل گوناگون، مشکلات در زندگی همه ی افراد به وجود می آیند ؛

در روایت درمانی و هنگام تعیین خطا یا اشتباه به هیچ کس یا هیچ چیز اشاره نمی شود.

روایت درمانی مردم را از مشکلاتشان جدا می کند،کسانی که درگیر الگو های رفتاری و فکری هستند را به عنوان اشخاصی کامل و مفید می بیند، چرا که می خواهند تغییر کنند.

3-روایت درمانی مراجعه کننده ها را به عنوان کارشناس می بیند.

در روایت درمانی روان درمانگر خودش را نسبت به مراجعه کننده در سطح بالاتری نمی بیند، کسی که به لحاظ شأن اجتماعی و آکادمیک بالاتر باشد.

این موضوع جا افتاده است که مراجعه کننده کارشناس زندگی خودش است و هر دو طرف انتظار دارند که با این درک پیش روند.

تنها مراجعه کننده است که از نزدیک و به طور کامل زندگی خودش را می شناسد و برای تغییر رفتارش و پرداختن به مشکلاتش، مهارت و دانش لازم را دارد (مورگان، 2000).

این سه ایده، مبنای رابطه ی درمان و عملکرد روایت درمانی را تشکیل می دهند.

مبنای پروسه ی درمان بر این درک و فهم استوار است این روش از مراجعه کننده ها درخواست می کند چشم اندازی را تصور کنند که در آن احساس کننداز بیرون به زندگی خود نگاه می کنند.

بسیار دشوار است که میان افراد و مشکلاتی که دارند جدایی محکمی ایجاد کرد.

مفاهیم کلیدی و روش

تمایز ایجاد کردن میان “یک شخص و مشکلاتش” و “یک شخص دردسر ساز” در روایات درمانی بسیار مهم و ضروری است.

وایت و اپستون این نظریه را مطرح کردندکه تایید کردن یک هویت شخصی مضر و ناسازگار می تواند تاثیرات منفی عمیقی روی کیفیت زندگی و عملکرد اشخاص بگذارد.

“مشکل، مشکل است، شخص مشکل نیست”-مایکل وایت و دیوید اپستون

در نهایت چندین مضمون و اصل در روایت درمانی وجود دارد :

1.واقعیت به شکل اجتماعی ساخته شده است و به این معناست که روابط متقابل و گفتگو های ما با دیگران روی روشی تاثیر می گذارد که از طریق آن ما واقعیت را تجربه می کنیم.

واقعیت تحت تاثیر زمان قرار می گیرد و از طریق آن ارتباط برقرار می کند و این نشان می‌دهد مردمی که به زبان های مختلف حرف می زنند ممکن است از یک تجربه ی مشابه، برداشت های کاملا متفاوتی داشته باشند.

داشتن روایتی که قابلیت درک کردن را داشته باشد می تواند به ما کمک کند واقعیت مان را تشخیص دهیم و آن را حفظ کنیم به عبارت دیگر روایت ها و داستان ها به ما کمک می کنند از تجربه های خود سر در بیاوریم.

3.هیچ “واقعیت عینی ” یا حقیقت مطلقی وجود ندارد آنچه که برای ما حقیقی است ممکن است برای شخص دیگری یا حتی برای خودمان در شرایط زمانی دیگر حقیقی نباشد (استندیش، 2013).

این اصول وابسته اند به مدارس پست مدرنیست در زمینه ی تفکر که واقعیت را یک مفهوم در حال تغییر و کاملا شخصی می دانند.

در پست مدرنیسم هیچ واقعیت عینی وجود ندارد، حقیقت چیزی است که ما خودمان آن را به وجود می آوریم که تحت تاثیر معیارها و ایده های اجتماعی قرار می گیرد.

برخلاف تفکر مدرن که اعتقاداتی را که در ادامه می آیند، مقدس می دانست، تفکر پست مدرن به شک در این اعتقادات باور دارد از جمله تردید در مورد داستان های بزرگ و مهم، اشخاص، ایده ی زبان خنثی و حقیقت جهانی.

بنابراین مهم ترین فرضیه ایی که پشت روایت درمانی قرار دارد عبارت است از درک افراد در چهارچوب این بافت پست مدرن.

اگر هیچ حقیقت جهانی وجود نداشته باشد افراد باید حقایقی را خلق کنند که به آنها کمک می کند واقعیتی را بسازند که در خدمت خودشان و دیگران است.

روایت درمانی مهارت های شکل دادن به داستان را پیشنهاد می کند.

اینکه حل کردن یک مشکل یا بی اثر کردن آن چقدر می تواند ساده باشد، فوق العاده است،هنگامی که این تفکر را رها می کنید که مشکل را بخش لاینفکی از وجود خودتان می بینید و در عوض و خیلی ساده آن را تنها یک مشکل می بینید.

4.تکنیک های روایت درمانی که عموماً مورد استفاده قرار گرفتند

برخی از این مهارت ها که برای حل مشکل از طریق روایت درمانی قابل استفاده هستند، ممکن است از قبل داشته باشیم، مهارت هایی که دیگران تلاش می کنند آنها را یاد بگیرند و استفاده کنند.

پنج تکنیکی که رایج ترین ابزار مورد استفاده در روایت درمانی هستند، در این جا ذکر می شوند.

 

1.تعریف کردن داستان یک شخص (سر هم کردن یک روایت)

به عنوان یک روان درمانگر یا دیگر افراد حرفه ایی که در زمینه ی بیماری های ذهنی کار می کنند، شغل شما در روایت درمانی این است که به مراجع کننده تان کمک کنید صدایشان را پیدا کنند و داستان هایشان طبق فلسفه ایی که روایت درمانی بر آن استوار است را به زبان خودشان تعریف کنند.

قصه گویی عبارت است از اینکه چگونه ما می توانیم تجربه های خودمان را معنی کنیم و هدف مان را پیدا کنیم (استندیش، 2013).

کمک کردن به مراجعه کننده تان برای گسترش داستانش به او این فرصت را می دهد که معنا را کشف کند، درمان را پیدا کند و هویت خود و البته همه ی عوامل لازم برای موفقیت در درمان را تثبیت یا مجدداً تثبیت کند.

همچنین این تکنیک با عنوان “بازنویسی” یا “قصه گویی مجدد” شناخته شده است، چرا که مراجعه کننده ها در میان تجربه هایشان جستجو می کنند تا برای داستان شان یا ساختن یک داستان جدید، گزینه هایی پیدا کنند.

همین وقایع ممکن است صد داستان متفاوت را بازگو کنند چرا که همه ی ما برداشت های متفاوتی از تجربه هایمان داریم و احساسات متفاوتی را دریافت می کنیم (دولویچ سنتر).

 

2.تکنیک خارجی سازی (شکل بیرونی دادن )

تکنیک خارجی سازی به مراجعه کننده تان کمک می کند که مشکلات یا رفتارش را به جای اینکه آنها را بخش چالش ناپذیری از وجود خودش بداند به صورت بیرونی و ظاهری ببیند.

این تکنیکی است که توضیح دادن آن آسان تر است تا پذیرفتن آن.

اما همین تکنیک می تواند تاثیرات مثبتی روی هویت شخصی و اعتماد به نفس بگذارد.

ایده ی کلی این تکنیک عبارت است از اینکه تغییر دادن رفتار بسیار آسان تر است تا تغییر دادن یک ویژگی شخصیتی اصلی و مهم.

به عنوان مثال اگر شما سریع عصبانی می شوید و یا اینکه خودتان را شخص عصبانی می دانید، برای این که به آن مشکل بپردازید باید به شکل اساسی چیزی را در خودتان تغییر دهید؛

اگرچه، اگر شما شخصی هستید که پرخاشگرانه رفتار می کنید و به راحتی عصبانی می شوید باید موقعیت ها و رفتار هایی را که آن مشکل را احاطه کرده اند را اصلاح کنید و آنها را تغییر دهید.

شاید مانند یک تفکیک نه چندان مهم به نظر برسد اما میان فضای فکری شخصی که به خودش برچسب مشکل می زند با کسی که درگیر رفتار مشکل ساز است یک تفاوت چشمگیر وجود دارد.

شاید در ابتدا جذب و درک این ایده ی عجیب برای مراجعه کننده چالش برانگیز باشد.

اولین گام این است که مراجعه کننده تان را تشویق کنید که به تشخیص های خودش و برچسب هایی که به خودش زده است، اهمیت زیادی ندهد. 

به آن ها اجازه دهید که بفهمند چگونه اختیار را به دست بگیرند و خودشان را از مشکلات شان جدا کنند و به خودشان اجازه دهند که کنترل بیشتری روی هویت شان داشته باشند. (بیشاپ، 2011).

 

3.تکنیک ساخت شکنی

این تکنیک اشاره می کند به کم کردن مشکلاتی که مراجعه کننده تجربه می کند.

مشکلات ما می توانند طاقت فرسا، گیج کننده یا غیر قابل حل باشند اما حقیقتا آنها هرگز غیرقابل حل نیستند (بیشاپ، 2011).

ساخت شکنی مسئله و مشکل را خاص تر می کند و آن ها را به شکل چشمگیری کاهش می دهد.

همچنین ساخت شکنی مسئله ی اصلی و مسائل بالفعل را دسته بندی می کند.

به عنوان یک مثال در زمینه ی ساخت شکنی، دو نفر را در یک رابطه ی بلند مدت در نظر بگیرید که دچار مشکل شدند.

یک طرف احساس ناامیدی می کند از طرف دیگر کسی است که هرگز احساساتش را به اشتراک نگذاشته است.

بر مبنای این داستان کوتاه هیچ ایده ی واضحی وجود ندارد که مشکل اصلی چیست.

روان درمانگر ممکن است در مورد این مشکل ساختار شکنی کند و از آنها می خواهد جزییات بیشتری را توضیح دهند در مورد آنچه که اذیت شان می کند به جای اینکه فقط بگویند که “همسرم دیگر مرا نمی خواهد”.

این ممکن است به ایده ی بهتری منجر شود؛ اینکه چه چیزی مراجعه کننده را ناراحت کرده است چیزهایی مانند احساس تنهایی کردن یا از دست دادن یک رابطه ی صمیمانه.

شاید مراجعه کننده ها روایتی بسازند که در آن، آنها قربانی این رابطه هستند به جای اینکه کسانی باشند که از عهده ی مشکلات بر می آیند بر تنهایی غلبه می کنند و با رابطه ی آسیب پذیرشان دست و پنجه نرم می کنند.

ساختار شکنی به افراد کمک می کند تا ریشه ی مشکل را درک کنند (در این مورد شخصی که احساس تنهایی می کند و آسیب پذیر است) و این چه معنایی برای آنها دارد(در این مورد مانند شریکی که دیگر آنها را نمی خواهد و یا اینکه تعهدی به رابطه ندارد و علاقه ایی هم به این کار ندارد).

این تکنیک روش عالی ست برای کمک کردن به مراجعه کننده که از مشکلش سر در بیاورد و اساس این واقعه ی استرس زا را درک کند و یا الگوی مناسب با زندگی اش را پیدا کند.

 

4.تکتیک پیامد های ویژه و خاص

این تکنیک پیچیده است اما برای جنبه ی قصه گویی روایت درمانی، ضروری ست.

تکنیک پیامدهای ویژه، تغییر خط داستانی زندگی خود شخص را در بر می گیرد.

در روایت درمانی هدف مراجعه کننده ها عبارت است از ساختن یک خط داستانی برای تجربه هایشان که در بر گیرنده ی یک مفهوم است و شاید به آنها (مراجعه کننده ها) هویت مفید و مثبتی می دهد.

این به  غلط “تفکر مثبت” نیست،اما در عوض تکنیک خاصی است برای مراجعه کننده ها که داستان هایی را گسترش دهند که تصدیق کننده ی زندگی آنها هستند.

اگرچه،تنها به یک خط داستانی محدود نمی شویم.

خط داستان های بالقوه ایی وجود دارند که می توانیم از آنها کمک بگیریم.

مانند کتابی که نقطه نظرات را از یک شخصیت به شخصیت دیگر تغییر می دهد، در زندگی ما هم چندین خط داستانی وجود دارد با چشم انداز های متفاوت و نقاط مورد علاقه ی متفاوت.

تکنیک پیامد های ویژه، روی خط داستانی یا خطوط داستانی متفاوت تمرکز می کند نه منبع مشکلات شما.

استفاده از این تکنیک ممکن است اینگونه به نظر برسد که از مشکل اجتناب می شود اما در واقع مشکل مجددا تصویر سازی می شود.

چیزی که از یک منظر، مشکل یا مسئله به نظر می رسد ممکن است از منظر دیگر چیز خاصی نباشد و تنها جزئیات ناچیز به نظر برسد (بیشاپ، 2013).

به عنوان یک روان درمانگر شما می توانید این تکنیک را با دنبال کردن خطوط داستانی جدید معرفی کنید.

 

5.اگزیستانسیالیسم (اصالت وجود)

شما ممکن است ارتباط ویژه ایی با کلمه اگزیستانسیالیسم داشته باشید که باعث می شود حضورش در اینجا عجیب به نظر برسد اما احتمالا بیشتر از آنچه که شما فکر می کنید، اینجا حضور خواهد داشت.

اگزیستانسیالیسم دیدگاه سرد و مایوسانه ایی در مورد دنیای بی معنی، نیست.

به طور کلی اگزیستانسیالیست ها به دنیایی بدون معنای فطری معتقدند ؛اگر معنی معینی وجود نداشته باشد، مردم می توانند معنی و مفهوم خودشان را خلق کنند.

در این روش اگزیستانسیالیسم و روایت درمانی به موازات هم پیش می روند.

روایت درمانی افراد را تشویق می کند، معنی و مفهوم و هدف خودشان را پیدا کنند تا اینکه به دنبال حقیقت مطلق باشند که ضرورتاً برای خودشان طنین انداز نمی شود.

اگر مراجعه کننده شما یک مطالعه کننده ی مشتاق است شما ممکن است به پیشنهاداگزیستانسیالیستی فکر کنید مانند پیشنهاداتی که توسط ژان-پل سارتر، آلبرت کامو، و مارتین هیگر ارائه شدند.

ابزار دیداری زیر کمک می کنند به ارائه خلاصه ایی از این که روایت درمانی چیست و چگونه مورد استفاده قرار می گیرد.

 

سه تمرین روایت درمانی و مداخله

در حالی که روایت درمانی بیشتر یک تمرین است میان روان درمانگر و مراجعه کننده، چندین تمرین و فعالیت وجود دارد که جلسات منظم درمان را تکمیل می کنند.

تعدادی از این فعالیت ها در ادامه شرح داده می شوند.

1.طرح نقشه موقعیت

این طرح ساده شامل چهار حوزه است که مراجعه کننده باید راجع به آنها بنویسد :

1.ویژگی ها و نام گذاری یا برچسب زدن به مشکلات

2.کشیدن طرحی از اثرات مشکل در هر حوزه ی زندگی (خانه، کار، مدرسه، روابط و غیره)

3.ارزیابی اثرات مشکل در این حوزه ها

4.هنگامی که در این باره فکر می شود که چرا این اثرات زیان بار هستند، ارزش هایی پدید می آیند.

این طرح به این منظور طراحی شده است که همراه با یک روان درمانگر پر شود اما اگر پیدا کردن روان درمانگری که از روایت درمانی استفاده می کند، دشوار است، می توان طرح را مجدداً بررسی کرد.

به طور کلی گفتگوی  میان روان درمانگر و مراجعه کننده، به بررسی این چهار حوزه می پردازد.

روان درمانگر می تواند سوالاتی بپرسد و به شکل عمیق تری کند و کاو کند، در حالی که مراجعه کننده در مورد مشکلی که دارد بحث می کند و در هر چهار حوزه ی اصلی که پیش از این به آن ها اشاره شد، به دنبال یک شناخت است.

در نام گذاری مشکلات قدرتی وجود دارد و این ایده به کندی تغییر می کند که ببینده های منفعل زندگی خودمان هستیم.

در نهایت برای مراجعه کننده ضروری است که بفهمد چرا این مشکل در سطح عمیق تری او را اذیت می کند.

به واسطه ی این مشکل چه ارزش هایی زیر پا گذاشته می شوند یا مسدود می شوند؟ چرا مراجعه کننده نسبت به مشکل احساس خوبی ندارد؟ و به عنوان مثال “مهمانی استرس زای شام” چه چیزی برای آنها به بار می آورد؟

شاید احساسات مربوط به اضطراب اجتماعی و “مغایرت” که به انزوا منجر می شود؟ این ها سوالاتی هستند که این تمرین می تواند به جواب دادن به آنها کمک کند.

برای درک بهتر این دیدگاه در این تمرین، شما می توانید یادداشت های برگه ی تمرین را که نوشته ی مایکل وایت و در مورد استفاده از طرح نقشه ی موقعیت  است را بخوانید.

 

2.داستان زندگی من

یکی از مهم ترین اصول درمان در روایت درمانی این است که معنا و مفهوم و درمان را از طریق گفتن داستان ها پیدا می کنیم.

همه ی این تمرین در مورد داستان شماست و همه ی آنچه که شما نیاز دارید یک پرینتر، خودکار یا مداد است.

هدف از این تمرین (داستان زندگی من) عبارت است از جدا کردن شما از گذشته تان و به دست آوردن یک چشم انداز گسترده تر از زندگی شما.

در این تمرین، طرح کلی از زندگی شما ایجاد می شود که بر محور خاطره ها یا لحظات رشد کردن، نمی باشد.

در ابتدا شما باید عنوان کتاب را بنویسید که زندگی شما را در بر می گیرد.

شاید به این سادگی باشد “داستان زندگی مونیکا” و یا چیزی که منعکس کننده ی مضامینی است که شما در زندگی تان مشاهده کردید، مانند “مونیکا :داستانی درباره پشتکار”

بخش بعدی حداقل با هفت فصل همراه است، که هر کدام مرحله یا وقایع مهمی را در زندگی شما نشان می دهد.

هنگامی که عنوان فصل را مشاهده می کنید، با جمله ایی همراه است که آن جمله خلاصه ی کل فصل را نشان می دهد.

به عنوان مثال، عنوان فصل می تواند این باشد “نامطمئن و دشوار” و آن جمله که خلاصه ی فصل را نشان می دهد ممکن است اینگونه باشد “تردید و دو دلی و سردرگمی، حس های غالب در دوران نوجوانی من در یک خانواده هفت نفره، بودند.”

سپس فصل نهایی کتاب تان را در نظر بگیرید که از زندگی تان در آینده، توضیحی خواهید داد.

در آینده چه کار خواهید کرد؟ کجا خواهید رفت و چه کسی خواهید بود؟اینجاست که شما قدرت نمایی می کنید.

در نهایت، گام آخر عبارت است از اضافه کردن به فصل هایتان به منظور ارائه کردن داستانی جامع و کامل از زندگی تان تا جایی که ضروری است.

این تمرین به شما کمک می کند تا تفکرات و اعتقادتان را در مورد زندگی تان سازمان دهی کنید و با همدیگر داستانی خلق کنید که برای شما معنا و مفهوم دارد.

این ایده به این معنا نیست که در جزییات داستان ها و خاطره ها فرو برویم اما در عوض به این معناست که تشخیص دهیم آنچه که در گذشته ی شما هست، گذشته است.

شما را شکل می دهد اما لزوماً شما را تعریف نمی کند.

گذشته ی شما باعث می شود که شما امروز فردی انعطاف پذیرتر و عاقل تر باشید.

 

3.هنرهای نمایشی

این مداخله می تواند به شکل ویژه ایی برای بچه ها مفید باشد اما بزرگسالان هم ممکن است در این مداخله (هنرهای نمایشی) آرامش و معنا را پیدا کنند.

همه ی ما برای بیان داستان های نمایشی روش های متفاوتی داریم و استفاده از انواع هنرها برای انجام این کار، برای بسیاری از نسل ها به یک اصل تبدیل شده است.

به منظور بهره بردن از این روش خلاقانه و نمایشی و برای گفتن داستان هایتان، روش های متفاوت را جستجو کنید.

شما می توانید :

-به مراقبه بپردازید: استراحت کردنی که با راهنمایی همراه است. یا مراقبه ی شخصی می تواند روش موثری برای برای بررسی یک مشکل باشد.

-روزنامه: روزنامه نگاری فواید بالقوه ی زیادی دارد، مجموعه ی خاصی از سوالات را در نظر بگیرید (به عنوان مثال، مشکل چگونه روی شما اثر می گذارد؟ چگونه مشکل کنترل زندگی شما را به دست گرفت؟) یا اینکه به شکل ساده تر، توصیفی از خودتان بنویسید یا داستانی از دیدگاه مشکل، بنویسید.

این کار شاید مشکل باشد اما می تواند به درک عمیق تری از آن مشکل منجر شود و اینکه چگونه حوزه های مختلف زندگی شما را تحت تاثیر قرار می دهد.

طراحی کردن :اگر شما به طراحی و ترسیم تاثیر مشکل بر زندگی تان علاقه مندید می توانید از مهارت هایتان استفاده کنید تا تاثیرات آن مشکل را طراحی یا نقاشی کنید. شما می توانید یک طراحی نمادین خلق کنید، تاثیرات مشکل را طراحی کنید و یا یک کارتون طراحی کنید که آن مشکل را در زندگی شما نشان می دهد.

اگر طراحی ترسناک به نظر می رسد شما می توانید موانع را با خط خطی کردن نشان دهید،از رنگ هایی استفاده کنید که احساسات شما را نشان می دهند همچنین برای بیان تفکرات تان از کلمات کلیدی استفاده کنید.

حرکت: شما می توانید از ابزار ساده ی حرکت استفاده کنید.

شروع کنید به حرکت کردن به روش معمول.

سپس اجازه دهید که مشکل روی حرکت کردن شما تاثیر خودش را بگذارد، مشاهده ی همراه با نگرانی را تمرین کنید تا بفهمید وقتی که شما اجازه می دهید مشکل اختیار تان را به دست گیرد چه چیزی تغییر می کند.

سپس یک حرکت قدیمی را گسترش دهید که نفوذ مشکل را در شما کاهش می دهد، در نهایت انتقال به یک “حرکت آزاد” که هم به لحاظ فیزیکی و هم استعاره ایی، فرار از مشکل را بررسی می کند.

تجسم: استفاده از تکنیک های تجسم برای تصور اینکه زندگی شما در طی یک هفته، یک ماه، یک سال و یا چندین سال ممکن است چگونه باشد، در حالی که مشکل همچنان وجود دارد و البته هنگامی که شما در مسیر جدیدی از زندگی تان قرار می گیرید.

تجربه هایتان را با یک پارتنر یا روان درمانگر به اشتراک بگذارید تا روش هایی بررسی شوند که در آن ها این تمرین به شما کمک می کند معنا و مفهوم و احتمالات جدید را برای زندگی تان پیدا کنید (فری من، 2013).

اگر علاقمندید که در این مورد بیشتر یاد بگیرید که چطور از خلاقیت تان برای توسعه ی داستان های مثبت استفاده کنید، این لینک را دنبال کنید یا اینجا کلیک کنید برای اینکه کمی عمیق تر درمان از طریق هنرهای نمایشی را درک کنید.

 

نمونه سوالاتی برای مراجعه کننده هایتان

روایت درمانی گفتگویی است که در آن هم شما و هم مراجعه کننده گفتگو می کنید تا داستان زندگی (مراجعه کننده) بفهمید.

هنگامی که شما تصویر سازی می کنید این تجسم به سوالاتی در مورد درمان نیاز دارد.

“هر بار که ما سوالی می پرسیم یک داستان محتمل از زندگی را خلق می کنیم”دیوید اپستون

لیست سوالاتی که در زیر می آیند هدف شان عبارت است از همراهی کردن با بیان طرح موقعیت، اما خارج از این تمرین هم، این سوالات می توانند مفید باشند ؛

1.  اینگونه به نظر می رسد که (مشکل) بخشی از زندگی شماست. چه مدت است که متوجه (این مشکل) شدید؟
2. (مشکل) چه تاثیری بر زندگی شما گذاشته است؟
3. (مشکل) چگونه بر انرژی شما برای انجام فعالیت های روزانه تاثیر گذاشته است؟
4. آیا (مشکل) تاثیری بر رابطه ی شما با دیگر اعضاء خانواده تان گذاشته است؟
5. (مشکل) چه تاثیری روی زندگی فرزند شما گذاشته است؟
6. در مورد تاثیرات (مشکل) بر زندگی تان چه نظری دارید؟
7. آیا شما می پذیرید آنچه را که (مشکل) انجام می دهد؟
8. آیا این تاثیرات برای شما قابل قبول هستند یا خیر؟
9. چرا شما در این موقعیت قرار گرفتید، موقعیتی که مشکل برای شما به وجود آورده است؟
10. شما ترجیح می دهید که اوضاع چگونه باشد؟
11. اگر شما می توانستید در موقعیتی باشید که آن را ترجیح می دهید، گام بعدی تان چه خواهد بود؟ 

 سوالاتی که می توانید هنگامی که داستان زندگی اش را پیش می برید از مراجعه کننده بپرسید :

1.شروع های اختیار دهنده: می توانید آخرین باری را شرح دهید که تلاش می کردید از یک مشکل خلاص شوید آن هم طی چند دقیقه؟

اولین چیزی که طی آن چند دقیقه توجه شما را جلب کرد، چه بود؟

بعد چه چیزی توجه تان را جلب کرد؟

2.شروع های پیوندی: همراه با تجربه های ترجیحی که برای بیان شان دقایق بیشتری می خواهید.

حرکت از آغاز داستان به توسعه ی داستان های جایگزین، در طول چند دقیقه، تفکر، احساس، و آرزوی شما چه خواهد بود و چه می کنید؟

4.وسعت دادن نقطه نظر: اگر دوست شما در آن دقایق با شما برخورد کند، ممکن است چه چیز شما توجه او را جلب کند؟

5.جستجو کردن چشم انداز فعالیت ها: چگونه به آن دست پیدا می کنید؟ تیم چگونه به شما کمک کرد؟

6.جستجو کردن چشم اندازهای خود آگاهی: در مورد خودتان چه چیزی فهمیدید اینکه طی آن چند دقیقه چطور می توانید مدیریت کنید؟

7.در ارتباط با توقعات در گذشته: به من در مورد زمان هایی که در گذشته مدیریت کردید بگویید تا به همان دقایق برسید؟

8.توقعاتی در گذشته که به زمان حال مربوط می شوند: وقتی به گذشته فکر می کنید هنگامی که در مشکلی موفق شدید، چگونه دیدگاه شما در مورد مشکل کنونی تان را تغییر می دهد؟

9.توقعاتی از زمان گذشته که به آینده مربوط می شوند: حال به این فکر کنید، بعد از این می خواهید چه کار کنید؟

بسیاری از سوالات و اطلاعاتی که روان درمانگر ها علاقه مندند در روایت درمانی استفاده کنند،اینجا یافت می شوند.

 

طرح درمانی روایت درمانی

توسعه ی طرح درمان برای روایت درمانی فعالیتی شخصی و فشرده است که در یک رابطه ی درمانی است و رهنمون هایی وجود دارد برای اینکه چگونه طرح های موثر را ادغام کنیم.

یکی از بنیان گذاران روایت درمانی، مایکل وایت، با استفاده از روایت درمانی منبع دیگری را برای روان درمان گر ها پیشنهاد می کند.

براساس روایت، در درمان سه پروسه ی عمده وجود دارد:

1.شکل بیرونی دادن به مشکل که مراحل تمرین طرح موقعیت را منعکس می کند:

-توسعه ی یک تجربه ویژه -تعریفی نزدیک به مشکل ؛

-کشیدن طرح تاثیرات مشکل ؛

-ارزیابی تاثیرات مشکل ؛

-و موجه کردن ارزیابی

2-بازنویسی گفتگو ها از طریق :

-کمک کردن مراجعه کننده که شامل جنبه های نادیده گرفته ی خودشان می شود.

-و تغییر روایت مشکل محور.

3-به خاطر سپردن گفتگو هایی که مراجعه کننده را فعالانه درگیر این پروسه هامی کند :

-بازسازی روابط شان

-از میان برداشتن روابطی که دیگر در خدمت آنها نیستند.

-و پیدا کردن معنی در داستان هایشان که دیگر پر از مشکل و سرشار از مقاومت نیستند.

بهترین کتاب ها در مورد روایت درمانی

این سه کتاب برخی از بهترین کتاب ها در زمینه ی روایت درمانی هستند و در مورد تمرین تکنیک های روایتی، مبنا و اساس محکمی را پیشنهاد می کنند.

طرح های تمرین روایت با مایکل وایت

این کتاب نوشته ی یکی از طراحان روایت درمانی است و خواننده را با پنج حوزه ی مهم روایت درمانی آشنا می کند.

براساس کتاب وایت، این پنج حوزه عبارتند از ؛بازنویسی گفتگو ها، به خاطر سپردن مکالمات، داربست گفتگو ها، مراسم مشخص و معین، و صورت بیرونی دادن به گفتگو ها.

علاوه بر این، کتاب، پروسه های درمانی را نیز طراحی می کند و با اشاره های ضمنی در مورد درمان و تمرین مهارت ها برای خواننده کامل می شود.

روایت درمانی چیست؟ مقدمه ایی که خواندنش آسان است نوشته ی الیس مورگان

این پرفروش ترین کتاب مقدمه ایی ساده ارائه می کند که خواندن آن آسان است، مقدمه ایی در مورد مهم ترین اصول و عقاید روایت درمانی.

در این کتاب، شما اطلاعاتی در مورد بیرونی ساختن (شکل ظاهری دادن به)، به خاطر سپردن، نوشتن حروف درمانی، روزنامه نگاری و انعکاس در بافت روایت درمانی، یاد می گیرید.

کتاب مورگان به ویژه برای روان درمانگر ها و دیگر افرادی که به صورت حرفه ایی در زمینه ی بیماری های ذهنی کار می کنند، بسیار مفید است، کسانی که تمایل دارند تکنیک ها و تمرین های روایتی را به روند درمانشان اضافه کنند.

روایت درمانی :تعبیر اجتماعی واقعیت های ترجیحی نوشته ی جیل فری من و گن کامبوز.

این کتاب بهترین است برای کسانی که می خواهند از پایه ها و اصول روایت درمانی سر در بیاوردند.

خواننده های معمولی که به یادگیری در زمینه ی روایت درمانی علاقه مندند ممکن است تمایل داشته باشند یکی از این دو کتاب را امتحان کنند. دانشجویان، معلمان و پزشکان این کتاب را چالش برانگیز و البته آموزنده و ارزشمند از جهت مطالعه خواهند یافت .

این کتاب مثال هایی را در بر می گیرد در مورد رونوشت ها و توصیف جلسات درمانی که در آنها اصول و مداخلات روایت درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

ویدئو های موجود در یوتیوب به منظور بررسی بیشتر

1.برای تماشای برخی از تمرینات و تکنیک های مورد استفاده در روایت درمانی، این اطلاعات را چک کنید -فیلم بسته بندی شده. در هشت دقیقه اول فیلم، روان درمانگر به مراجعه کننده تمرینی را پیشنهاد می کند و همچنین کمک می کند زمان دردناکی را در زندگی اش برچسب گذاری کند.

زمان سختی که او را قدرتمند کرده است و روایتی که در آن او (مراجعه کننده) قهرمان زندگی خودش بوده است.

همچنین بعد از تماشای آن شما ممکن است به دیدن جلسات درمانی واقعی علاقه مند شوید (فیلمی که با آگاهی کامل و اجازه شرکت کننده، ضبط شده است). ویدئویی از یک جلسه روایت درمانی وجود دارد از پسری ده ساله همراه پدرش که توسط روان درمانگری به نام استفان مدیگان اجرا شده است و ارزش نگاه کردن را دارد.

2.این ویدئو سریع پنج دقیقه ایی می تواند این ایده را به شما بدهد که که چطور برخی تکنیک های روایت درمانی می توانند در جلسات واقعی مشاوره مورد استفاده قرار گیرند، مخصوصا در جلساتی که برای بچه ها و خانواده ها هستند. همچنین دکتر مدیگان در این ویدئو نقل می کند که “ما حرف خودمان را با معنا و مفهوم می زنیم” باید به روشی حرف بزنیم که در خدمت خودمان باشد.

3.در نهایت برای تفریح و جستجوی روایت درمانی در چندین مشاوره، روی لینک زیر کلیک کنید.

این لینک ویدئویی را در بر می گیرد که شامل عروسک های خیمه شب بازی و ارائه برخی تکنیک های عمده و اصول می باشد که در چندین روایت درمانی مورد استفاده قرار می گیرند.

حدود چهار دقیقه در این ویدئو، لحظه ی موفقیت اتفاق می افتد هنگامی که عروسک روان درمانگر می گوید “خب شما احساس نگرانی کردی چون که نمی دانستی قرار است تو را چه مسیری ببرد؟” این یک نمونه از سوالات ساختار شکن می باشد و اینگونه کمک می کند که آسیب پذیری عمیق تر هر مشکلی، نمایان شود.

یک تمرین خانگی

چگونه داستان خودتان را تعریف می کنید؟ فصل های زندگی شما چه چیزهایی هستند؟ تمایل دارید داستان زندگی تان را تعریف کنید یا ترجیح می دهید داستان تان را تغییر دهید؟ اینها و سوالات بسیار دیگری را می توان در روایت درمانی جواب داد.

“هیچ عذابی بالاتر از این نیست که یک داستان ناگفته را درون خودتان تحمل کنید.” مایا انگلو

اگر شما در مورد روایت درمانی کنجکاو هستید امیدوارم کنجکاوی شما برانگیخته شود و شما پایه و مبنایی داشته باشید برای یادگیری بیشتر.

اگر شما روان درمانگر هستید یا به شکل حرفه ایی در زمینه ی بیماری های ذهنی کار می کنید و به استفاده از روایت درمانی علاقه مندید، امیدوارم که این کار بتواند نقطه ی شروعی برای شما باشد.

این کتاب ها و ویدئو ها می توانند درک جامعی از اصول را در اختیار شما قرار دهند اما برای اطلاعات و آموزش بیشتر در زمینه ی استفاده از روایت درمانی، برخی از منابع را بررسی کنید که لیست آنها در زیر آمده است:

-روش روان درمانگر در روایت درمانی -اینجا کلیک کنید.

-آموزش در زمینه ی روایت درمانی -اینجا کلیک کنید.

-برنامه ی تایید روایت درمانی و خلاصه کردن آن -اینجا کلیک کنید.

-آموزش سطح پایه :گواهی پنج روزه ی روایت درمانی فشرده -اینجا کلیک کنید.

-کارگاه روایت درمانی در شیکاگو و آموزش در زمینه ی روایت درمانی -اینجا کلیک کنید.

مانند همیشه لطفاً نظرات خود را در بخش کامنت برای ما ارسال کنید.

روایت درمانی را امتحان کرده اید؟ آیا مفید بود؟ چه تکنیک هایی به طور ویژه نظر شما را جلب کرد؟