ادبیات جدید در گفتار روانپزشکانه با مراجعان
#دکتر_مریم_صحت‌پور. روانپزشک. شیراز
– دکتر! اون منو بلاک کرد. چند شبه نتونستم بخوابم. حس می‌کنم تحقیر شدم…
– دکتر! برای این‌که حالش رو بگیرم آنفالوش کردم، دلم خنک شد؛ دوست دارم بدونم الان چه حسی داره…..
– دکتر! دیشب تا ساعت ۳، آن بود ولی پیام منو جواب نداد…. چک کردم چند تا از دوستاش هم تا اون موقع آن بودن…. حتما با هم داشتن چت می‌کردن….
– دکتر! X جزو فالوراش هست… من مطمئنم اون پستاش رو برای جلب نظر X انتخاب می‌کنه و می‌گذاره…
دکتر! نمی‌دونم چرا یهویی پیچش رو بست؟ مگه من چکار کرده بودم؟
– دکتر! پروفایل واتساپش رو زود به زود عوض می‌کنه، معلومه اصلا ثبات نداره….
– دکتر! آدم بی حالیه…اصلا پروفایلش رو تغییر نمی‌ده….
– دکتر! من پستش رو لایک کردم، فکر کنم متوجه منظورم شده باشه….
– دکتر! برای این‌که لج من رو در بیاره یه عکس جذاب توی استوری اش گذاشته بود…..
دکتر! من هم در جوابش یه عکس غمگین گذاشتم و زیرش نوشتم:
ز نامردمی‌ها نرنجد دلم
که از چشم خود هم خطا دیده‌ام
فکر کنم به همه فهموندم که از دستشون ناراحتم…
– دکتر! با یه پیج فیک دارم فالوش می‌کنم، ردش رو بگیرم….
⭕️ امروزه با رشد بی‌رویه‌ی دنیای مجازی، شاهد تغییر ادبیات مردم از دل فضای واقعی به سمت فضای مجازی هستیم.گویی مجاز بدل به واقعیت زندگی آدم‌ها شده است. دنیایی پر از ابهام، فانتزی، با احساس امنیت نسبی که به آدمی مجال پرواز خیال و فرافکنی فانتزی‌های درون روانشناختی می‌دهد. ادبیاتی که هر روانپزشک یا درمانگر برای ارتباط با مراجعین ناگزیر به آشنایی با آن هستند. اما خطر آن‌جاست که به واسطه‌ی لایتناهی بودن این فضا همچون فضای شعر و عرفان و هنر، مرز بین خیال و وهم، فانتزی و واقعیت در هم نوردیده شده و آدمی آسمان و ریسمان را به هم می‌بافد تا فرافکنی‌های ذهنی خود را چون لباسی از جنس حقیقت بر تن برداشت‌های درون روانشناختی خود کند و خودآگاه یا ناخودآگاه و به مدد ساز و کارهای دفاعی مختلف چون فرافکنی همانندسازانه اصرار می‌ورزد درمانگر را هم در به رسمیت شناختن این سراب با خود همراه کند! دامی که درمانگران باید مراقب باشند تا نه تنها گرفتار آن نشوند بلکه از آن به‌عنوان فرصتی مناسب برای درمان مراجعان استفاده کنند.
🔻پایان
منبع : برگرفته از کانال تجربه های روانپزشکانه
