روان پزشکی چیست و روان پزشک و روان شناس چه تفاوتی با هم دارند؟

روان پزشکی، شاخه ایی از پزشکی است که که روی تشخیص، درمان و جلوگیری از اختلالات رفتاری، ذهنی و احساسی تمرکز می کند.

روان پزشک دکتری ست که (یک M.D یا D.O) که در زمینه ی سلامت ذهنی متخصص است، که شامل اصل استفاده از اختلالات هم می شود.

در ادامه با کلینیک اعصاب و روان هیربد همراه باشید.

روان پزشکی چیست؟

روان پزشکان، استحقاق ارزیابی جنبه های فیزیکی و ذهنی مشکلات روانشناختی را دارند. مردم به دلایل مختلفی به دنبال کمک روانشناسان هستند.

مشکلات می توانند ناگهانی باشند مانند ؛حمله ی هراس، توهم ترسناک، فکر خودکشی یا شنیدن صدا.

یا ممکن است مشکلات بلند مدت باشند مانند احساس ناراحتی، ناامیدی یا نگرانی که ظاهراً هرگز بهتر نمی شوند یا عملکرد مشکلات، که باعث می شوند زندگی روزانه مختل یا خارج از کنترل شود.

تشخیص بیماران

از آن جایی که روان پزشکان، پزشک محسوب می شوند، می توانند آزمایشات کامل روانشناختی و آزمایشگاهی را تجویز کنند یا آنها را انجام دهند.

آزمایشاتی که با بحث کردن با بیمار همراه هستند و کمک می کنند به ارائه تصویری از وضعیت فیزیکی و ذهنی بیماران تحصیلات و آموزش های بالینی روان پزشکان، آنها را مهیا می کند.

برای درک روابط پیچیده میان بیماران عاطفی و دیگر بیماری ها و رابطه با ژنتیک و پیشینه ی خانوادگی، که برای این موارد مورد نیاز اند.

ارزیابی اطلاعات روانشناختی و پزشکی، تشخیص دادن، کارکرد با بیمار به منظور پیش بردن برنامه های درمان.

تشخیص های خاص بر اساس معیاری ثبت شده در APA راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانشناختی (DSM -5) می باشند، این کتاب راهنما، توضیحات، علائم و دیگر معیار های مورد نیاز برای تشخیص اختلالات ذهنی را در بر می گیرد.

روان پزشکان از چه درمان هایی استفاده می کنند؟

روان پزشکان از درمان های گوناگونی استفاده می کنند از جمله روش های گوناگون روان درمانی، درمان، مداخله های روانشناسی و دیگر درمان ها (مانند درمان با تشنج یا ETC)،بسته به نیاز هر بیمار.

روان درمانی گاهی اوقات درمان نامیده می شود. درمانی ست که یک رابطه ی گفتاری میان روان درمانگر و بیمار را شامل می شود و می تواند برای طیف گسترده ایی از اختلالات ذهنی و مشکلات عاطفی مورد استفاده قرار گیرد.

هدف روان درمانی عبارت است از کاهش دادن یا کنترل کردن علائم ناتوانی یا علائم نگران کننده طوری که بیمار بتواند عملکرد بهتری داشته باشد.

بر اساس میزان گستردگی مشکل، درمان ممکن است تنها چند جلسه در طول یک هفته یا دو هفته طول بکشد یا ممکن است جلسات بسیاری در طول یک دوره ی چند ساله، مورد نیاز باشد.

روان درمانی می تواند به صورت شخصی انجام شود، به عنوان یک زوج، همراه با خانواده یا به شکل گروهی.

 

روان درمانی انواع مختلفی دارد، روان درمان گر هایی وجود دارند که به بیماران کمک می کنند تا رفتارشان یا الگوهای فکری شان را تغییر دهند.

روان درمانگر هایی که به بیماران کمک می کنند تاثیرات روابط شان را در گذشته و تجربیات شان را بر رفتار کنونی شان، بررسی کنند و روان درمانگرهایی که آموزش دیدند برای کمک به حل مشکلات به روش های دیگر.

درمان شناختی رفتاری یک درمان هدف محور است که روی حل مشکل تمرکز می کند. روانکاوی شکل فشرده ی روان درمانی شخصی ست که مستلزم جلساتی است که طی چندین سال برگزار می شوند.

بیشتر درمان هایی که توسط روان پزشکان انجام می شود مشابه همان روش های درمانی هستند که برای درمان فشار خون بالا یا دیابت ها مورد استفاده قرار می گیرند.

بعد از انجام کامل ارزیابی ها، روان پزشکان می توانند برای کمک به درمان اختلالات ذهنی، دارو تجویز کنند، درمان های روان پزشکان می تواند کمک کند به تصحیح عدم توازن در فعالیت شیمیایی مغز که برخی معتقد ند دلیل برخی اختلالات ذهنی ست.

بیماران در طی درمان بلند مدت نیاز دارند روان پزشک شان را به شکل دوره ایی ملاقات کنند تا اثر گذاری درمان و عوارض جانبی بالقوه ی آن کنترل شود.

نوع دارو ها

-دارو های ضد افسردگی ؛مورد استفاده برای درمان افسردگی، اختلال ترس، PTSD،اضطراب، اختلال وسواس فکری، اختلال شخصیت مرزی، اختلالات اشتها

-داروهای ضد روان پریشی ؛مورد استفاده برای درمان علائم روانشناختی (توهم)، اسکیزوفرنی و اختلال دو قطبی

-داروهای آرام بخش و ضد اضطراب ؛مورد استفاده برای اضطراب و بی خوابی

دارو های خواب آور ؛مورد استفاده برای القای خواب و ثابت نگه داشتن آن

-تثبیت کننده ی خلق و خوی ؛مورد استفاده برای درمان اختلال دو قطبی

-دارو های محرک ؛مورد استفاده برای درمان ADHD

روان پزشکان اغلب دارو هایی تجویز می کنند که در ارتباط با روان درمانی هستند.

گاهی اوقات درمان های دیگری نیز مورد استفاده قرار می گیرند. درمان با تشنج (ECT) یک درمان پزشکی ست که شامل استفاده از جریان برق در مغز می شود، از این نوع درمان عمدتا برای افسردگی های شدید استفاده می شود، 

افسردگی هایی که به درمان های دیگر پاسخ نداده اند.

تحریک عمیق مغز (DBS)،تحریک عصب واگ (VNS)و تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS)چندین درمان جدید هستند که برای درمان اختلالات ذهنی مورد استفاده قرار می گیرند.

نور درمانی برای درمان افسردگی های فصلی مورد استفاده قرار می گیرد.

آموزش روان پزشکی

برای روان پزشک شدن، شخص باید دانشکده ی پزشکی را به اتمام برساند و  امتحان کتبی بدهد برای گرفتن مجوز دولتی جهت طبابت کردن و بعد چهار سال دوره ی رزیدنتی را کامل کند.

سال اول رزیدنتی معمولا عبارت است از کار کردن در بیمارستان با بیمارانی که طیف گسترده ایی از بیماری ها را دارند.

روان پزشکان تحت آموزش حداقل سه سال دیگر را به یادگیری تشخیص و درمان بیماری های ذهنی می گذرانند از جمله شکل های مختلف روان درمانی و استفاده از دارو ها و تجویز های روان پزشکان و دیگر درمان ها.

آموزش در اورژانس و فضاهای مربوط به بیماران بستری و بیماران سرپایی صورت می گیرد.

بعد از اتمام دوره ی رزیدنتی، اغلب روان پزشکان به صورت داوطلبانه امتحان شفاهی و کتبی می دهند. این آزمون توسط انجمن روان پزشکی و عصب شناسی امریکا برگزار می شود.

آنها این آزمون را می دهند تا تاییدیه ی انجمن را دریافت کنند و به روان پزشکی معتبر تبدیل شوند. آنها باید هر ده سال توسط انجمن تایید شوند.

همچنین برخی روان شناسان بعد از اتمام چهار سال دوره ی تخصصی شان و چهار سال دوره ی آموزش روان پزشکی عمومی، دوره های آموزشی تخصصی دیگر ی را کامل می کنند. آنها ممکن است در این موارد تایید شوند :

-روان پزشکی بچه ها و نوجوانان

-روان پزشکی سالمندان

-روان پزشکی پزشکی عمومی

-روان پزشکی اعتیاد

-داروی درد

-طب روانشناختی (ذهنی و جسمی)

-داروی خواب

 

روان پزشکان کجا کار می کنند؟

روان پزشکان در مکان های گوناگون کار می کنند از جمله مطب های شخصی، کلینیک ها، بیمارستان های عمومی و روانشناختی، مراکز پزشکی دانشگاه ها، آژانس های اجتماعی، مکان های ارتشی، دولتی و صنعتی، برنامه های توان بخشی، اورژانس ها، برنامه های آسایشگاه ها،و مکان های دیگر بسیاری.

حدودا نیمی از روان پزشکان در آمریکا مطب های شخصی خودشان را دارند و بسیاری از روان پزشکان در مکان های چند گانه کار می کنند. در آمریکا حدود 45000 روان پزشک وجود دارد.

تفاوت میان روان پزشک و روان شناس چیست؟ 

روان پزشک یک پزشک است (کسی که دانشکده ی پزشکی رفته است و دوره ی رزیدنتی را کامل کرده است) و به شکل ویژه در زمینه ی روان پزشکی نیز آموزش دیده است.

روان پزشک می تواند دوره ی روان درمانی را انجام دهد و دارو و درمان های مختلف را تجویز کند.

روانشناسان معمولا یک مدرک عالی دارند که عمدتا در زمینه ی روانشناسی بالینی ست و اغلب پژوهش های گسترده ای انجام داده اند یا در زمینه ی طبابت بالینی آموزش بسیار دیده است.

روانشناسان اختلالات ذهنی را درمان می کنند همراه با روان درمانی و برخی دیگر در زمینه ی آزمایشات روانشناسی و ارزیابی، تخصص گرفته اند.