اختلال آتش افروزی

برپاکردن حریق به صورت مکرر و هدفمند از نشانه‌های اختلال آتش افروزی است.

 افراد با این اختلال پیش از آتش افروزی، تجربه برانگیختگی عاطفی را دارند.

شیفتگی، علاقه مندی، کنجکاوی یا مجذوب شدن به آتش باعث می‌شود که به صورت مرتب تماشاگر آتش‌ها در همسایگی خود باشند، ممکن است زنگ هشدارها را به صدا دربیاورند و مؤسسه‌ها، ابزار و کارکنان مرتبط با آتش را دنبال کنند.

آن ها ممکن است وقتشان را در مراکز محلی آتش نشانی بگذرانند، ممکن است برای ایجاد ارتباط آتش بیافروزند، یا حتی آتش نشان شوند.

در ادامه با کلینیک اعصاب و روان هیربد همراه باشید.

این افراد هنگام آتش افروختن، تماشای تأثیرات آن یا مشارکت در عواقب پس از آن،لذت می‌برند.

خصوصیات شایع همراه عبارت است از:

مسمومیت الکلی، کژکاری جنسی، ضریب هوش کمتر از حد طبیعی، ناکامی‌های شخصی مزمن و نفرت از صاحبان قدرت، در برخی موارد آتش افروزها با آتش دچار تحریک جنسی می‌شوند.

همه گیر شناسی جنون آتش افروزی

شیوع این اختلال در بین آقایان بیشتر از خانم هاست.

 نسبت ابتلای مرد به زن تقریباً ۸ به ۱ است.

بیش از ۴۰ درصد بزرگسالانی که به جرم آتش افروزی دستگیر می‌شوند زیر ۱۸ سال دارند. 

بیماریهای همراه جنون آتش افروزی

 جنون آتش افروزی به میزان قابل ملاحظه‌ای با اختلالات زیر همراه است:

اختلالات سوء مصرف مواد، اختلالات خلقی افسردگی، اختلالات دوقطبی و سایر اختلالات کنترل تکانه نظیر جنون دزدی در آتش افروزان مؤنث و بعضی از اختلالات شخصیت از جمله اختلال شخصیت مرزی.

اختلال کم توجهی – بیش فعالی و ناتوانی‌های یادگیری ممکن است با جنون آتش افروزی در کودکان همراه شود.

درمان جنون آتش افروزی

در درمان جنون آتش افروزی اطلاعات زیادی در دست نیست.

درمان مبتلایان به دلیل نبود انگیزه بهبودی در آنها مشکل است.

تا وقتی که به هیچ درمان منفرد موفقیت آمیزی دست نیافته باشیم، رویکرد مناسب استفاده از چند روش مختلف و از جمله رویکردهای رفتاری است.

به علت ماهیت عودکننده بیماری، برنامه درمان می‌بایست شامل نظارت بر بیمار جهت جلوگیری از تکرار دوره‌های آتش افروزی باشد.

زندانی کردن ممکن است تنها روش پیشگیری از تکرار عمل باشد.

پس از زندانی کردن می‌توان بیمار را تحت درمان قرار داد.