بیماران اغلب رابطه نزدیکی با درمانگران برقرار می‌کنند. از این گذشته، در طول جلسات درمانی، آنها در یک اتاق به بحث درمورد موضوعات شخصی می‌پردازند، اما آیا این باعث می‌شود که بیماران و درمانگران دوست شوند؟
مطمئناً بعضی افراد فکر می‌کنند که این دوستی را برقرار می‌کنند، اما شاید شما ندانید که درمانگران آموزش می‌بینند که روابط خود را با بیمار به آن سمت نکشانند و به آن دید نبینند.
در ادامه مطلب با کلینیک اعصاب و روان هیربد همراه باشید.
حقایقی در مورد روابط بین درمانگر و بیمار
روان درمانی ضرورتاً یک رابطه نامتعادل است. شما به عنوان بیمار همه زندگی و حریم خصوصی خود را برای پزشک‌تان باز می‌کنید و درمانگر در حالت کلی چنین نمی‌کند. در واقع این امر به منظور توجه بیشتر بر روی مشکلات شما ضروری است. چگونه می‌توان در چنین رابطه یک طرفه‌ای اعتماد را توسعه داد؟
از آنجا که درمانگر تقریباً حریم خود را برای شما باز نمی‌کند، شما باید درمانگر را به عنوان یک شنونده مطمئن و دلسوز ببینید که به شما کمک می‌کند تا دلیل و درمان مشکلات خود را بیابید.
از طرف دیگر دوستی، ذاتاً دو طرفه است. در بیشتر روابط، وقتی ما به تدریج باز می‌شویم و همه زندگی خود را تعریف می‌کنیم که شخص دیگر نیز باز شود.
مثلاً من به عنوان دوست شما، من چیزهای زیادی راجع به شما می‌دانم و شما چیزهای زیادی درباره من می‌دانید. ما معمولاً تجربیات خود را با هم در میان می‌گذرانیم و در مورد آنها صحبت می‌کنیم.
روانکاوی بسته به شخصیت‌های درگیر و گرایش نظری درمانگر، مطمئناً می‌تواند یک رابطه دوستانه باشد.
از نظر تاريخي، برخي از روانشناسان با رويكرد روانشناسانه تلاش داشتند كه هيچ وجهي از شخصیت خود را به بيماران نشان ندهند.
آنها معتقد بودند كه این امر به شیوه‌ای مضرّ كه تحت عنوان انتقال نامیده می‌شود، بر واکنش‌های بیمار تأثیر می‌گذارد.
اما بیشتر روانشناسان و درمانگران معاصر همیشه جنبه‌هایی از شخصیت و زندگی خود را آشکار می‌کنند.
در حقیقت هدف درمانگر پنهان کردن شخصیتش نیست، بلکه تقویت نوع ارتباطی است که امکان بحث و گفتگو کامل در مورد تمام واکنش‌های بین درمانگر و بیمار را فراهم می‌کند.
چرا درمانگر شما نمی‌تواند دوست شما باشد؟
درمانگر شما نباید دوست صمیمی‌تان باشد. زیرا این امر باعث ایجاد یک رابطه دوگانه می‌شود و این موضوعی است که در درمان غیر اخلاقی تلقی می‌شود.
روابط دوگانه هنگامی‌اتفاق می‌افتد که افراد در دو رابطه بسیار متفاوت به طور همزمان قرار گیرند.
به عنوان مثال، غیر اخلاقی است که یک درمانگر دوست نزدیک یا بستگان خود را درمان کند. همچنین غیر اخلاقی است که یک درمانگر رابطه جنسی با بیمار خود داشته باشد.
یکی از مشکلات روابط دوگانه این است که ایجاد مشکل در یکی از روابط مانند دوستی یا رابطه جنسی در روابط درمانی می‌تواند مشکل ایجاد کند. به عنوان مثال اگر شما از من که در مهمانی شما شرکت نکرده ام ناراحت هستید، درد و دل کردن در جلسه درمانی برای شما سخت خواهد بود.
علاوه بر داشتن یک رابطه دوگانه، روابط جنسی با بیماران قدرت ذاتی موجود در رابطه یک طرفه درمانی را از بین می‌برد. چنین روابطی به چند دلیل غیر اخلاقی است.
دوستی بعد از اتمام دوره درمان چطور؟
اگرچه مرسوم نیست، ممکن است پس از اینکه دوره درمان را تمام کردید دوستی ایجاد شود. با این حال، رهنمودهای اخلاقی به دلایل مختلف از جمله این عقیده که جنبه‌های انتقال رابطه و عدم تعادل نیرو که در درمان ایجاد می‌شود هرگز به طور کامل ناپدید نمی‌شوند، این نوع دوستی را نیز رد می‌کند.
اگر هم اکنون در حال درمان هستید، انتظار داشته باشید که درمانگر شما فردی باشد که با او راحت صحبت می‌کند.
اگر او فردی خونگرم و صمیمی باشد، شاید یک امتیاز اضافی باشد. اما به یاد داشته باشید که درمانگری با دوستی یکسان نیست. با بهره گیری از روابط شخصی و حرفه‌ای که در درمان ایجاد می‌شود، بهتر خواهید توانست تغییراتی را که در زندگی می‌خواهید ایجاد کنید.
منبع: verywellmind
