چگونه به فرزند خوانده خود درباره فرزندخواندگی صحبت کنیم

مدیر یک آژانس فرزندخواندگی در شهر نیویورک در حال برگزاری کارگاهی برای کودکان و والدین آن ها بود.

والدین و بچه ها در اتاق های جداگانه ای بودند.

وی از پدرخوانده و مادر خوانده ها خواست که اگر فرزندانشان هرگز به فرزندخواندگی خود اشاره نکردند، دستهای خود را بالا ببرند.

هیچکس دست خود را بلند نکرد. وقتی مدیر از بچه ها پرسید که آیا به پدر و مادرشان فکر می کنند، همه بچه ها دست خود را بالا بردند.

این که بچه ها در مورد فرزندخواندگی خود سکوت می کنند به این معنی نیست که به آن فکر نمی کنند یا سعی در درک آن ندارند.

به همین دلیل است که بحث والدین و فرزندان  در مورد فرزندخواندگی مهم است.

مقاله پیش رو به موضوع فرزندخواندگی پرداخته است، به مشکلاتی که والدین و فرزندان برای صحبت کردن درباره این موضوع دارند و باید و نبایدهایی که لازم است برای مطرح کردن این موضوع رعایت شود.

برای یادگیری درخصوص این که چطور با فرزندتان درباره فرزندخواندگی صحبت کنید، با کلینیک اعصاب و روان هیربد همراه باشید.

مطمئناً ، صحبت  کردن در مورد فرزندخواندگی با فرزندتان خیلی راحت و آسان اتفاق نمی افتد.

بعلاوه ، زمانی که این موضوع را مطرح می کنید، هر مطلبی هم که بگویید، سو تفاهمات زیادی در برخواهد داشت.

از نظر شما هر مکالمه ای چنان جدی و مهم است که تلاش می کنید در آن، اسم “فرزندخواندگی” را به زبان نیاورید تا زمانی که کودک شما به اندازه کافی بزرگ شود و معنی آن را درک کند.

ما از دو درمانگر متخصص در زمینه  فرزندخواندگی درخصوص این که چه چیزهایی باید و یا نباید گفته شود، پرس و جو کردیم. در زیر خط قرمز های پیشنهادی آنها آورده شده است.

درمورد فرزندخواندگی مرتباً صحبت کنید تا فرزند شما مفهوم آن را درک کند

باربارا فریدگود (یک مادر خوانده و روانشناس متخصص در زمینه فرزندخواندگی) می گوید:

در بدو ورود با کودک خود درباره فرزندخواندگی صحبت کنید – حتی اگر کودک شما یک کودک نوپا باشد، بدین طریق دیگر فرزندخواندگی برای آنها تعجب آور نخواهد بود.

این کار را بسیار ساده و متناسب با سن کودک انجام دهید.

به عنوان مثال ، قبل از 5 سالگی، همه بچه ها باید بدانند که فرزندخوانده هستند و اینکه این راهی برای تشکیل خانواده است.

همچنین، تأکید کنید که شما همیشه خانواده باقی خواهید ماند.

بعد از 5 سال ، اکثر بچه ها کنجکاو هستند که نوزادان از کجا می آیند.

وقتی فرزندتان در این باره سؤال می کند، می توانید بگویید:

“زن و مرد دیگری تو را ساخته اند. تو در شکم آن زن رشد کردی و بعد آمدم و تو را به فرزندی پذیرفتم. اینگونه شد که ما یک خانواده شدیم”.

فال ویلبوردس، روان درمانگری که با خانواده ها و به طور جداگانه با کودکان ، نوجوانان و بزرگسالان کار می کند، می گوید:

مکالمه مستمر بسیار مهم است. بحث در این مورد نباید یک رویداد چالش برانگیز باشد که یک بار اتفاق بیفتد.

چون اگر این اطلاعات را از فرزند خود تا زمانی كه بزرگتر می شود پنهان نگه دارید، برای آنها سخت تر خواهد بود كه باور كنند فرزندخواندگی آنها امری مثبت بوده است.

در واقع ، والدین باید درباره فرزندخواندگی یک داستان بسازند و صحبت درباره آن را بخشی از برنامه روزانه تبدیل کنند – مانند یک عادت شبانه قبل از خواب.

می توانید درباره این صحبت کنید که چطور فرزندپروری را یاد گرفتید.

اولین باری که آنها را دیدید و  بغل کردید، اینکه چطور جایی را در خانه برای وی اختصاص دادید، آن روز هوا چطور بود، چه چیزی برای شما و همسرتان خاطره انگیز بود و برای کودکتان خاطره شد.

همه این ها می تواند بخشی از داستان باشد.

عادی ساختن این گفتگو به شما کمک می کند تا راحت تر در مورد فرزندخواندگی با فرزند خود بحث کنید و به آن ها فرصت می دهد تا بفهمند چقدر از داشتن آن ها خوشحالید.

والدین قبلی را نادیده نگیرید و آنها را مورد انتقاد قرار ندهید

والدینی که کودک را به دنیا آوردند، باید بخشی از داستان فرزندخواندگی باشند. ویلبوردس گفت:

وقتی درمورد والدین قبلی صحبت نکنید، دراصل، بیان می کنید که از صحبت کردن در مورد آنها راحت نیستید یا این که آنها مشکل خاص دارند.

اما والدین قبلی همیشه بخشی از زندگی فرزند شما خواهند بود – خواه این فرزندخواندگی به هر شکلی اتفاق افتاده باشد و آنها هر جایی باشند و اطلاعات بسیار کمی درباره آن ها در دسترس باشد.

نباید هیچ حرف تحقیرآمیزی درباره آن ها بزنید. به یاد داشته باشید که آنها عامل وجود فرزند شما هستند.

منتظر نمانید تا فرزندانتان سؤال کنند

بسیار امر طبیعی است که بچه ها سؤالی در این باره نپرسند.

به خصوص در مورد والدین قبلیشان – زیرا آنها نمی خواهند احساسات والدین خود را جریحه دار کنند. یا تصورمی کنند والدینشان از صحبت درباره فرزندخواندگی راحت نیستند.

فریدگود تأکید می کند که از فرصت های مختلف برای صحبت کردن درباره فرزندپروری باید استفاده کرد.

به عنوان مثال ، اگر فرزند شما یک هنرمند با استعداد است، می توانید بگویید، تو چه هنرمند بزرگی هستی، نمی دانم آیا مادر ژنتیکی ات هم در هنر خوب بود یا نه.

وی گفت ، حتی لحظه های عصبانیت نیز فرصت های خوبی هستند. در طی یک مشاجره ، فرزند شما ممکن است فریاد بکشد “تو مادر واقعی من نیستی!” . قابل درک است که این برای شما بسیار دردناک است.

اما این همچنین فرصتی است برای گفتن این که “آیا می دانی مادر یا پدر واقعیت در این لحظه چه کاری انجام می دادند؟”.

این به کودک شما نشان می دهد که فکر کردن و گفتگو در مورد این موضوعات اشکالی ندارد.

نگویید که چقدر فرزند شما خوش شانس است که به فرزندی پذیرفته شده است

ویلبوردس می گوید: اجازه ندهید دوستان و خانواده شما بگویند که فرزند شما خوش شانس است که به فرزندی پذرفته شده است.

شما در این حالت شرایط را طوری رقم می زنید که او احساس می کند باید قدردان باشد.

همچنین این بدان معناست که وقتی فرزند شما اگر بخواهد شروع به سؤال کردن درباره فرزندخواندگی و هویت خود کند، احساس راحتی نخواهد داشت.

شما به جای آن می توانید چنین مطرح کنید که چقدر خوش شانس هستید که در کنار او هستید.

روی خاص بودن فرزندتان تمرکز نکنید

یعنی به فرزندتان نگویید که آنها را به فرزندی پذیرفته اید زیرا خاص هستند. ویلبوردس می گوید:

“گرچه این به نظر بی خطر و شیرین است، اما اگر كودكان زیاد این حرف را بشنوند، اعتقاد پیدا می کنند كه باید برای حفظ عشق والدین خود خاص باشند.

به عبارت دیگر، کودک شما ممکن است باور کند که عشق شما منوط به خاص بودن اوست.

این می تواند به معنای این باشد که کودک شما خستگی ناپذیر تلاش کند تا بهترین ورزشکار شود یا قدرتمند باقی بماند – همه این ها تلاش برای خاص ماندن است.

در عوض به كودك خود اجازه دهید که خود واقعی اش باشد.

منابع خوبی برای کمک گرفتن استفاده کنید

پیشنهاد می شود کتب مربوط به فرزندپروری، خصوصاً کتاب هایی را که به طور اخص درباره فرزندخواندگی صحبت می کند، مطالعه کنید.

همچنین می توانید با افراد و گروه هایی که وضعیت مشابه شما دارند، صحبت کنید.

اجازه دهید کودک شما واکنش های مختلف را ابراز کند

انتظار می رود که فرزندخوانده ها فقط باید احساس خوشبختی و قدرشناسی کنند.

اما ممکن است فرزند شما  بخاطر از دست دادن خانواده بیولوژیکی خود نیز ناراحت باشد، که کاملا طبیعی است.

فریگود می گوید: به آنها فرصت بدهید تا غم و اندوه خود را بروز دهند و سوگواری کنند و در بین طیفی از احساسات مختلف هر واکنش احساسی که می خواهند، درباره فرزندخواندگی بروز دهند

برای خود حامی و پشتیبان داشته باشید

به دنبال پدرخوانده و مادرخوانده دیگر باشید تا داستان های خود را با هم به اشتراک بگذارید.

این روشی عالی برای جلب حمایت و گفتگو در مورد چالش ها ، مشکلات و شادی های منحصر به فردی است که برای خانواده هایی مثل شما اتفاق می افتند.

کار با یک درمانگر متخصص در حوزه فرزندخواندگی نیز بسیار مفید است.

سخن آخر

صحبت با فرزندتان در مورد فرزندخواندگی ممکن است واقعاً سخت به نظر برسد.

اما هرچه بیشتر در این باره صحبت کنید، راحت تر خواهد شد – و کودک شما نیز در طرح سؤالاتی که برای آنها مهم است راحت تر خواهد بود.

اگر اشتباهی از شما سر زد، به اشتباه خود اعتراف کنید.

ویلبوردس می گوید: این در واقع به کودک شما می آموزد که با خودش ملایم و مهربان باشد.

به علاوه ، آنچه واقعاً مهم است این است كه شما با فرزند خود و تجارب او خود را هماهنگ کنید و وقف دهید.

منبع: psychcentral