برای اینکه علت لرزش های بدن مشخص شود و بهترین گزینه درمانی برای آن تعیین گردد باید انواع لرزش بدن رخ می دهد را بشناسیم.
در این مقاله سعی می کنیم انواع لرزش ها را با هم مرور کنیم و واژه هایی که برای توصیف مشخصات لرزش های مختلف مورد استفاده قرار می گیرد را بیان نماییم.
پس همراه کلینیک اعصاب و روان هیربد باشید.
ارزیابی لرزش ها:
وقتی متخصص، فردی که به لرزش هایی همچون لرزش انگشتان دست یا لرزش دست مبتلاست را ارزیابی می کند، سوالاتی را درباره چیزهایی که این لرزش را بدتر یا بهتر می کند می پرسد.
در چنین شرایطی باید ببینید فردی در خانواده تان قبلا چنین شرایطی داشته است یا خیر. نشانه های دیگری هم که در این شرایط ممکن است بروز کند باید بررسی گردد.
پزشک بر اساس همین سوابق و معاینه فیزیکی، از همه اطلاعاتی که جمع آوری کرده برای طبقه بندی لرزش ها استفاده می کند.
هر طبقه ممکن است با انواع مختلفی از بیماری ها مرتبط باشد.
به همین خاطر است که هر لرزشی باید در طبقه خاص خودش قرار گیرد و درمان مرتبط با آن در اختیار بیمار قرار داده شود.
برای اینکه طبقه بندی های موجود را راحت تر درک کنیم باید واژه های مرتبط را بشناسیم.
پس اجازه دهید این واژه ها را با دقت بیشتری بررسی نماییم.
توصیف لرزش ها:
واژه های مختلفی برای توصیف لرزش های بدن وجود دارد.
بیشتر این توضیحات بر این پایه استوارند که آیا حرکت بدن باعث بدتر شدن لرزش می شود یا خیر.
- لرزش در حال استراحت: لرزشی است که در حالت استراحت بروز می کند
- لرزش به هنگام فعالیت: این نوع لرزش زمانی دیده می شود که بخش های مختلف بدن حرکت می کند.
- لرزش به هنگام انجام کار: این نوع لرزش زمانی رخ می دهد که فرد حرکت می کند اما وقتی به هدف نزدیک تر می شود لرزش بدتر می شود.
- لرزش جنبشی: این نوع لرزش در طول حرکات اختیاری رخ می دهد
- لرزش های مرتبط با وظایف: چنین لرزش هایی زمانی دیده می شود که فرد فعالیت خاصی را انجام می دهد
- لرزه ایزومتریک: در این شرایط لرزش زمانی دیده می شود که بخش های بدن حرکت نمی کند اما عضلات دچار تنش می شوند.
- لرزه وضعیتی: در چنین شرایطی لرزش وقتی رخ می دهد که بخش های بدن در برابر گرانش زمین ثابت نگه داشته می شود. مثلا وقتی بازو را جلوی رویتان قرار می دهید.
افسردگی و لرزش بدن
طبقه بندی لرزه ها:
اگر پزشک بتواند نوع لرزش شما را به درستی تشخیص دهد درمان مناسبی هم برای آن خواهد داشت. طبقه بندی لرزش ها به صورت زیر انجام خواهد شد:
لرزش فیزیولوژیک:
اگرچه چنین لرزه ای در بیشتر موارد زیاد قابل توجه نیست اما هر فردی می تواند چنین شرایطی را داشته باشد. برای اینکه چنین لرزشی را درک کنید دست هایتان را کمی بالا بیاورید و انگشتان دست تان را باز کنید.
حالا متوجه کمی لرزش می شوید؟
زمانی که اضطراب، خستگی یا محرک های دیگری همچون مصرف کافئین، تب ، ترک الکل، قند خون پایین، مصرف برخی از داروها را تجربه می کنید ممکن است چنین لرزشی بیشتر از قبل مشهود باشد.
لرزش های فیزیولوژیک وقتی علل زمینه ای برطرف می شوند خود به خود بهبود می یابند.
لرزش اساسی:
لرزش اساسی رایج ترین و شایع ترین شکل از لرزه های بدن است و حدود ۵ درصد از جمعیت جهان را درگیر خود می کند.
این نوع لرزش به آرامی پیشرفت می کند و معمولا افرادی که بالای ۴۰ سال سن دارند را درگیر خود می نماید.
در چنین شرایطی دست های فرد بیشتر از هر جای دیگری تحت تاثیر قرار می گیرد.
لرزش فعالیتی است و این موضوع بدین معنی است که به هنگام استفاده از دست برای انجام کارها بیشتر دیده می شود.
از آنجایی که چنین لرزه یا لرزش ای وقتی رخ می دهد که فرد در حال انجام کاری است، ممکن است به مشکلات آزاردهنده ای هم منجر شود.
مثلا فرد به هنگام اصلاح صورت ممکن است به چنین لرزش ای مبتلا شود و صورتش را زخمی نماید.
چنین لرزه ای با تحریک احساسات، بروز استرس یا خستگی فیزیکی بدتر می شود.
لرزش اساسی معمولا سابقه خانوادگی دارد اما یک ژن واحد برای تعریف چنین اختلالی وجود ندارد.
بخشی از مغز که با لرزش اساسی درگیر است هنوز کشف نشده هر چند برخی از افراد بر این باورند که مخچه یا تالاموس در این شرایط دخیل اند. معمولا نیازی به درمان لرزش اساسی با دارو وجود ندارد.
اما اگر دارویی استفاده شود، پروپرانول و پریمیدون قابل قبول ترین درمان های موجود خواهند بود.
به خاطر داشته باشید که هیچ دارویی بدون عارضه جانبی نیست.پس باید خطرات و مزایای داروها را سبک و سنگین کنید و بر اساس شرایطی که دارید بهترین گزینه را به کمک پزشک انتخاب نمایید.
لرزش پارکینسون:
لرزش پارکینسون زمانی قابل توجه خواهد بود که دست هایتان را در حالت استراحت نگه دارید.
همانند سایر لرزه ها، این نوع لرزش هم با استرس بدتر می شود.
علی رغم نامی که به این لرزش داده اند، چنین شرایطی همیشه به خاطر بیماری پارکینسون رخ نمی دهد اما می تواند توسط سایر اختلالات تخریب کننده اعصاب، داروها، عفونت یا سم های وارد شده به بدن رخ دهد.
اگر این لرزش به خاطر بیماری پارکینسون ایجاد شده باشد معمولا در یک طرف از بدن آغاز می شود.
در چنین شرایطی لرزه های فرد را می توان با levodopa یا سایر داروهای مرتبط درمان کرد.
لرزش دیستونی:
دیستونی نوع اختلال حرکتی است که در آن عضلات به طور غیر ارادی منقبض می شوند و باعث ایجاد وضعیت بدنی غیر عادی می گردند که بسیار دردناک است.
برخلاف سایر اشکال لرزش، حرکت کردن یا نگه داشتن بدن در وضعیت خاص چنین شرایطی را بدتر می کند.
لرزش دیستونی ممکن است با استراحت یا با لمس کردن بدن بهبود یابد. درمان بیماری دیستونی و لرزش مرتبط با آن اغلب از طریق تزریق سم بوتولینیوم انجام می شود.
کلونازپام یا سایر داروهای آنتی‌کولینرژیک هم می تواند به درمان چنین شرایطی کمک کند.
لرزش مخچه ای و روبرال:
لرزش کلاسیک مخچه ای جزو لرزش های در طول انجام کار است.
این موضوع بدین معنی است که در طول انجام حرکت هایی همچون فشار دادن دکمه بیشتر دیده می شود.
این نوع لرزش زمانی بدتر می شود که انگشت دست به هدف نزدیک می گردد.
همانطور که از نامش پیداست چنین لرزشی به خاطر اسیب به مخچه یا مسیرهای آن در مغز رخ می دهد.
لرزش روبرال کمتر از لرزه مخچه ای شیوع دارد.
این نوع لرزه کند است و می تواند در همه جهات رخ دهد.
متاسفانه روش آسانی برای درمان لرزه های مخچه ای وجود نداد.
اگر ممکن بود باید علل زمینه ای هدف قرار داده شود.
لرزش اورتواستاتیک:
در این نوع لرزش، وقتی فرد به حالت ایستاده قرار می گیرد پاها و بالاتنه دچار لرزش می گردد.
فردی که لرزش اورتواستاتیک دارد ممکن است متوجه چنین شرایطی نباشد و بعد از ایستادن بر روی پاهایش احساس عدم تعادل نماید.
وقتی فرد در این شرایط بر روی زمین می نشیند وضعیتش بهبود می یابد.
چنین لرزه ای را می توان با کلونازپام یا پریمیدون درمان کرد.
لرزش سایکوژنیک یا روان زاد:
همانند سایر اختلالات سایکوژنیک، این نوع لرزش هم وابسته به وضعیت روانشناختی است.
چنین لرزه ای به عنوان لرزه عملکردی هم در نظر گرفته می شود.
سرنخ هایی که بیان می کند فرد چنین لرزشی دارد در برگیرنده لرزش ناپدید شونده به هنگامی است که فرد پریشان می شود، لرزش بعد از شرایط استرس زا بروز می کند و بدتر می شود و وقتی به موارد دیگری فکر می کند ممکن است چنین لرزشی بهبود یابد.
بررسی سایر نشانه های اختلالات روانشناختی می تواند در تشخیص این نوع لرزش مفید باشد.
درمان لرزش:
در همه مواردی که به لرزش مربوط است، پزشک باید قبل از هر کاری به دنبال درمان علل زمینه ای باشد و سپس به سراغ درمان نشانه های لرزش برود.
درمان داریی هم می تواند برای بهبود لرزش ها مفید باشد.
در مواردی که درمان فیزیکی و پزشکی مفید واقع نمی شود و لرزش باعث ناتوانی فرد می گردد، گزینه های دیگری همچون جراحی مغز یا تحریک عمقی مغز را می توان در دستور کار قرار داد.
مثل همیشه روش درمانی انتخاب شده باید با مشورت پزشک دنبال شود.
در صورتیکه در زمینه مسایل مربوط به مسایل جسمی ناشی از علل روانشناختی نیاز به مشاوره روانشناختی دارید می توانید از خدمات دپارتمان سایکوسوماتیک کلینیک اعصاب و روان هیربد بهره ببرید.
منبع: verywellhealth
