در دنیایی که به سرعت در حال تغییر است، فرزندپروری می‌تواند تحت الشعاع مُدها و تغییر سبک‌ها قرار بگیرد.
فرزندپروری در برخی محافل ممتاز به یک ورزش رقابتی تبدیل شده است.
اما نیازهای مربوط به رشد کودک، که توسط علم مشخص شده است نسبتاً پایدار است:
ایمنی، سازمان دهی، پشتیبانی و عشق.
برای آشنایی با سبکهای غلط والدین بودن در ادامه مطلب با کلینیک اعصاب و روان هیربد همراه باشید.
والدین چگونه بر رشد فرزند خود تأثیر می‌گذارند؟
از تشویق کار در مدرسه و ورزش گرفته تا الگوهای ارزش گذاری در هنگام رشد کودک (به یاد داشته باشید، آنها مانند شما عمل می‌کنند، نه به حرف شما!) والدین تأثیر زیادی بر زندگی فرزندان خود می‌گذارند.
با این حال، آنها تنها تأثیرگذاران بر بچه نیستند، به خصوص پس از ورود کودکان به مدرسه و شروع به تعامل با جهان و عالم.
بیشتر والدین کار می‌کنند تا بهترین شروع ممکن را به فرزندان خود بدهند، اما مهم این است که والدین نیز تشخیص دهند که بچه‌ها با خلق و خوی، شخصیت و اهداف آنها وارد جهان می‌شوند.
در حالی که ممکن است والدین بخواهند فرزند خود را به مسیر مشخص سوق دهند، وظیفه والدین این است که رابطی با جهان برقرار کنند که در نهایت کودک را برای استقلال کامل و توانایی پیگیری هر مسیری که انتخاب کند آماده می‌کند.
چگونه پدر و مادری خوب باشیم؟
برای والدین خوب بودن، کافی نیست که از خطرات آشکار مانند مورد سوءاستفاده قرار گرفتن، غفلت یا افراط و تفریط جلوگیری کنید.
در واقع آکادمی‌ملی علوم، چهار مسئولیت اصلی را برای والدین مشخص می‌کند:
حفظ سلامت و ایمنی کودکان، ارتقاء بهزیستی عاطفی آنها، القای مهارت‌های اجتماعی و آماده سازی کودکان از نظر فکری.
مطالعات بیشماری حاکی از آن است که کودکانی که بهترین خلق و خو را دارند، توسط والدینی پرورش می‌یابند که راهی برای ترکیب صمیمیت و حساسیت با انتظارات واضح رفتاری پیدا می‌کنند.
والدین ممکن است چهار اصل را در مورد تربیت فرزندان مفید بدانند:
مراقبت (نشان دادن پذیرش و محبت)، سازگاری (حفظ یک محیط پایدار)، انتخاب‌ها (اجازه دادن به کودک برای توسعه استقلال) و عواقب آن (اعمال پیامدهای انتخابی، مثبت یا منفی).
سبکهای والدین ناسالم چیست؟
هر سبکی از والدین بودن به نفع کودک نیست.
اصطلاحی به نام فرزندپروری بیش از حد وجود دارد که می‌تواند کودکان را قبل از بزرگ شدن به سمت بزرگسالی سوق دهد .
و آنها را ناتوان به مقابله با کمبودهای شدید تحویل دهد.
دو نمونه شناخته شده از سبکهای فرزندپروری بیش از حد شامل “فرزندپروری هلی کوپتر” است .
که در آن کودکان بیش از حد تحت نظارت قرار می‌گیرند و از گزند آسیب دور می‌مانند و “فرزندپروری برف روب” که در آن موانع احتمالی از مسیر کودک برداشته می‌شود.
هر دو می‌توانند بر استقلال، سلامت روان و عزت نفس آینده‌ی کودک تأثیر منفی بگذارند.
البته، والدین خیلی کم وجود دارند که در این حد باشند و تحقیقات نشان می‌دهد که عدم تعامل با فرزندان والدین اغلب منجر به پیامدهای رفتاری ضعیف در کودکان می‌شود.
این مورد شایع تر است و جوانان را ترغیب می‌کند بیش از حد به فرهنگ همسن متکی باشند.
از قضا، سبکهای بیش از حد خشن یا اقتدارگرا در فرزندپروری هم می‌توانند همین تأثیر را داشته باشند.
درنهایت، والدین باید تلاش کنند که دوست داشتنی اما محکم باشند، در حالی که به کودکان فرصت کافی می‌دهند تا مهارت‌ها و علایق خود را توسعه دهند، استقلال را کشف کنند و شکست را تجربه کنند.
منبع: psychologytoday
