معلولیت جسمی، وقتی این کلمه را می‌شونید چه معنایی در ذهنتان تداعی می‌شود؟
وقتی به شما می‌گویند یک نفر معلول است، اولین فکری که به ذهنتان می‌رسد، چیست؟ ممکن است به فردی که روی ویلچر نشسته فکر کنید یا فردی که با عصا راه می‌رود یا موارد مشابه.
پس معلولیت جسمی دقیقاً چیست؟ زمانی که فرد در به‌کار گرفتن دست و پا بخشی دیگر از بدن دچار مشکل است، به آن معلولیت می‌گویند و دلایل متعددی هم می‌تواند داشته باشد.
ممکن است چنین مشکلی در اثر سانحه، موارد مادرزادی یا نوعی بیماری خاص ایجاد شود. در ادامه با کلینیک اعصاب و روان هیربد همراه شوید.
تعریف سلامت ذهنی چیست؟
سلامت ذهن و روان را باید سلامت از نظر روانشناختی، احساسی و اجتماعی دانست. بنابراین حفظ سلامت ذهنی را می‌توان مهم‌تر از سلامت جسمی تلقی کرد چراکه بدن شما نمایان‌گر وضعیت ذهنی و روانشناختی شماست.
بدون شک یک ذهن سالم منجر به بدنی سالم می‌شود. معلولیت جسمی را همه می‌توانند با چشمان خود مشاهده کنند اما مشکلات ذهنی و روانشناختی را نمی‌توان به راحتی تشخیص داد.
چرا یک فرد معلول با چالش‌های روانشناختی مواجه می‌شود؟
این مهم‌ترین سوالی است که باید پاسخ دهیم. وقتی یک فرد معلول، دچار مشکلات روانشناختی می‌شود، چه اتفاقی می‌افتد؟ این افراد سعی می‌کنند از دیگران دور شوند و تنها باشند زیرا مشکلات روانشناختی باعث بدتر شدن وضعیت آنان شده است. اما چه چیزی موجب می‌شود این افراد از نظر روانشناختی بیمار شوند؟ آیا مشکل اصلی، وضعیت آنان در اجتماع و دیدگاهی است که نسبت به افراد معلول وجود دارد؟ شاید نشان دادن حس همدلی، اهمیت دادن بیش از حد به آنان و ابراز نگرانی درباره وضعیتشان، باعث شود که آن‌ها را ضعیف‌تر کنیم و به جای کمک کردن، شرایط دشوارتر شود. این موارد احتمالاً باعث می‌شوند که حس بدی سراغ افراد معلول بیاید.
آیا کمک کردن همیشه یک گزینه‌ی مناسب است؟
آیا اینکه همواره به یک فرد دارای معلولیت کمک کنیم، سودمند و ضروری است؟ تا کجا لازم است که به آن‌ها کمک کنیم و کجا باید این کار را متوقف کنیم؟
بسیار مهم است که بدانیم در چه زمان و مکانی به کمک ما نیاز است. به این دلیل که کمک بیش از حد، می‌تواند مضر و خطرناک باشد. ممکن است افراد نگرشی منفی نسبت به موضوع پیدا کنند و به این باور برسند که دست کم گرفته می‌شوند.
اگر قرار باشد که برای کوچک‌ترین کارها به دیگران نیاز داشته باشند، بسیار بیشتر از حد معلولیت خود، احساس ناتوانی می‌کنند.
همین موضوع باعث ایجاد مشکلات روانشناختی می‌شود و کاملاً خطرناک است. زیرا تاثیر منفی این موضوع باقی می‌ماند و باعث می‌شود باور کنند که ضعیف هستند، درحالیکه این موضوع صحت ندارد. این احتمال وجود دارد که افسرده شوند یا بیماری‌های روانشناختی دیگری در آن‌ها مشاهده شود، که شرایط کلی را برایشان بدتر از قبل می‌کند.
چطور کمک کنیم؟
زمان پاسخ به یک سوال مهم فرامی‌رسد. چطور به افراد دارای معلولیت کمک کنیم و چقدر به کمک ما نیاز دارند؟
بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید، تلاش برای برقراری ارتباط با آن‌ها است.
نمی‌توان قدرت عظیم ارتباط را با چند کلمه توصیف کرد زیرا ارزش آن فراتر از حد تصور است. اجازه دهید آن فرد هر زمان که نیاز داشت و خودش حس کرد، شما را در جریان قرار دهد. بگذارید درباره مشکلاتشان با شما صحبت کنند. دوست آن‌ها باشید.
فردی باشید که انگیزه می‌دهد و مهم‌تر از همه، به سخنان آن‌ها گوش کنید. همیشه سعی کنید تا جای ممکن مانند یک فرد عادی با آن‌ها رفتار کنید و از رفتارهای ویژه‌ای که به معلول بودن آن‌ها مربوط است دوری کنید، بنابراین وقتی کمک کنید که از شما خواسته باشند در غیر این صورت، ممکن است خود را فردی وابسته به دیگران بدانند.
تقریباً غیرممکن است که یک فرد معلول ۱۰۰% مستقل زندگی کند و در مواقعی به کمک نیاز دارد اما این کمک باید با رضایت خودشان باشد.
در نهایت باید به افراد معلول بگوییم که قوی باشید و برای آرزوهایتان تلاش کنید. توجه شما را به این سخن زیبا از روپی کور جلب می‌کنیم:
«اگر با ضعفی به دنیا آمدید که شما را زمین می‌زند، قدرت بلند شدن هم در شما وجود دارد.»
ترجمه از Weincluded
