بسیاری از افراد در بعضی موارد حرکات خاصی از عضلات را تجربه می‌کنند. این حرکات، به نام تیک اغلب روی پلک‌ها یا صورت تأثیر می‌گذارد.

آنها می‌توانند در هر جایی از بدن اتفاق بیفتند. در اغلب موارد، تیک‌ها بی ضرر و موقت هستند.

در بعضی موارد، ممکن است به علت اختلال تیک ایجاد شود.

این اختلال به طور کلی می‌تواند با درمان و تغییر سبک زندگی مدیریت شود.

تیک حرکات ساده، ژست‌های ناگهانی، تکراری، سریع، نامنظم و غیر ارادی است که می‌تواند در عضلات ارادی در هر نقطه از بدن اتفاق بیفتد و معمولاً بیش از یک ثانیه طول نمی‌کشد.

در ادامه با کلینیک اعصاب و روان هیربد همراه باشید.

اختلالات تیک  (Tic Disorders)

توالی آن با گذشت زمان کم و زیاد می‌شود و محل آن به طور تریجی از سر به سمت پاها تغییر می‌کند و همچنین شدت آن از خفیف تا شدید متغیر می‌باشد.

حمله‌های تیک می‌تواند به صورت تک تک یا گروهی باشد.

دو نوع حرکتی و صوتی تیک که در طیفی بین ساده تا پیچیده قرار دارد.

 تیک‌های حرکتی ساده مانند حرکت پره‌های بینی، پرش‌های بازو و دست و پرش شانه می‌باشد.

پلک زدن نیز شایع ترین شکل شروع این اختلال می‌باشد.

 تیک‌های حرکتی پیچیده اغلب آرام تر و هدفمندتر است مانند ژست‌هایی در صورت و دست مثل بالا بردن دست و صاف کردن مو، لمس کردن اشیا، پریدن، چرخیدن و تکرار حرکات دیگران. تیک‌های صوتی ساده مانند صاف کردن گلو، سرفه، بیرون انداختن آب دهان و غرغر کردن و تیک‌های صوتی پیچیده مانند برخی کلمات یا عبارات، تکرار برخی کلمات خود (Palilalia)، تکرار کلمات دیگران (Echolalia) و در برخی موارد نادر بیان کلمات زننده (Coprolalia) می‌باشد.

انواع تیک بر حسب ساده یا پیچیده، صوتی یا حرکتی، تعداد، فشار، شدت، تواتر و طول مدت می‌تواند متفاوت باشد.

قبل از تیک فرد دچار حالت اجبار، تنش، خشکی، ناراحتی یا خارش در محل تیک می شود که حس ناخوشایند و اضطراب نیز وجود دارد که با تیک رفع می شود.

بعد از تیک احساس راحتی و رهایی موقتی وجود دارد که بلافاصله آن حس تنش و اضطراب بر می‌گردد.

در نهایت منجر به یک سیکل مداوم، آزار دهنده و ب یپایان می شود که استرس زیادی را به همراه دارد.

تیک‌ها غیر ارادی هستند اما برای مدت کوتاهی می توان به صورت ارادی جلوی آن را گرفت که فشار زیادی به فرد وارد می‌شود و بعد از آن ممکن است شدت و فشار تیک‌ها بیشتر شود.

خستگی جسمی و روانشناختی تیک‌ها که در اثر جلوگیری ارادی از آنها بوجود آمده می‌تواند بیشتر از خود تیک تمرکز فرد را مختل کند.

بر خلاف دیگر اختلال‌های روانشناختی، تیک می‎تواند در طول خواب نیز اتفاق بیفتد.

برای تشخیص گذاری آن نیازی به مختل شدن عملکرد یا فشار روانشناختی نیست.

تیک

اختلال تورت 

افراد مبتلا تیک‌های حرکتی متعدد و حداقل یک تیک صوتی دارند که باید یک سال طول کشیده باشد.

همزمان یودن تیک صوتی و حرکتی لزومی برای تشخیص ندارند و وقوع جداگانه‌ی آنها نیز ممکن است.

این نوع از تیک قبل از ۱۸ سالگی شروع می‌شود.

اختلال تیک حرکتی یا صوتی مزمن

علائم مانند اختلال تیک تورت می‌باشد و تنها فرق آنها در این است که در این نوع یا تیک حرکتی وجود دارد یا صوتی.

اختلال تیک موقتی

این نوع از شروع آن هنوز یک سال نگذشته است و باید قبل از ۱۸ سالگی شروع شده باشد.

اختلال تیک مشخص دیگر

این طبقه در مورد جلوه‌هایی به کار برده می‌شود که در آنها، نشانه های مخصوص اختلال تیک که ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی، یا زمینه‌های مهم دیگر عملکرد ایجاد می‌کنند، غالب باشند، ولی ملاک‌های کامل تر برای اختلال تیک یا اختلالات دیگر در موقعیت‌هایی به کار برده می‌شود که در آنها، متخصص بالینی تصمیم بگیرد دلیل خاص را که در جلوه بالینی ملاک‌های اختلال تیک یا هراختلال عصبی – رشدی مشخص را برآورده نمی‌کند، انتقال دهد.

این کار با ثبت کردن «اختلال تیک مشخص دیگر» و به دنبال آن با ذکر دلیل خاص انجام می‌شود (مثل «با شروع بعد از ۱۸ سالگی»).

 اختلال تیک نامشخص

این طبقه در مورد جلوه‌هایی به کار برده می‌شود که در آنها، نشانه های مخصوص اختلال تیک که ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه بالینی در عملکرد اجتماعی، یا زمینه‌های مهم دیگر عملکرد ایجاد می کنند، غالب باشند، ولی ملاک‌های کامل را برای اختلال تیک یا اختلالات دیگر در طبقه تشخیصی اختلالات عصبی – رشدی برآورده نکنند.

طبقه اختلال تیک نامشخص در موقعیت‌هایی به کار برده می‎شود که در آنها، متخصص بالینی تصمیم بگیرد.

دلیل اینکه ملاک‌ها برای اختلال تیک یا هر اختلال عصبی – رشدی مشخص برآورده نمی‌شوند را مشخص نکند و جلوه‌هایی را منظور کند که در آنها، اطلاعات کافی برای تشخیص دادن مشخص‌تر وجود ندارد.

تیک

ویژگی‌های تشخیصی DSM-5 برای اختلال تیک

اختلالات تیک چهار طبقه تشخیصی را تشکیل می‌دهند:

اختلال توره، اختلال تیک حرکتی یا آوایی مداوم(مزمن)، اختلال تیک موقتی، و اختلالات تیک مشخص و نامشخص دیگر.

تشخیص برای هرگونه اختلال تیک بر وجود تیک‌های حرکتی و یا آوایی (ملاک A)، مدت نشانه های تیک(ملاک B)، سن شروع (ملاک C)، و فقدان هر گونه علت شناخته شده، مانند بیماری جسمانی دیگر یا مصرف مواد (ملاک D) استوار است.

اختلالات تیک ترتیب سلسله مراتبی دارند(یعنی، اختلال توره، به دنبال آن اختلال تیک مشخص و نامشخص دیگر)، به طوری که وقتی اختلال تیک در یک سطح از سلسله مراتب تشخیص داده شده باشد، تشخیص پایین تر در سلسله مراتب نمی‌تواند داده شود(ملاک E).

 

تیک‌ها می‌توانند ساده یا پیچیده باشند.

تیک‌های حرکتی ساده کوتاه مدت هستند (یعنی، چند دهم ثانیه) و می‌توانند پلک زدن، بالا انداختن شانه، و کشیدن دست وپا دربرگیرند.

تیک‌های آوایی ساده، صاف کردن گلو، فین فین کردن، و خرخر کردن در اثر انقباض دیافراگم یا عضلات حلق را شامل می‌شوند.

تیک‌های حرکتی پیچیده طولانی مدت‌تر هستند (یعنی، چندثانیه) و اغلب ترکیبی از تیک‌های ساده مانند چرخاندن سر و بالا انداختن شانه به طور همزمان را در بر می‌گیرند.

تیک‌های پیچیده می‌توانند به صورت هدفمند ظاهر شوند، مانند وضع اندامی سکسی یا زشت تیک مانند (مستهجن کرداری) یا تقلید تیک مانند از حرکات فردی دیگر (پژواک کرداری).

همچنین، تیک‌های آوایی پیچیده، تکرارکردن صداها یا کلمات خود فرد (مکررگویی)، تکرار کردن آخرین کلمه یا عبارت شنیده شده (پژواک گویی)، یا بر زبان آوردن کلماتی که از لحاظ اجتماعی پسندیده نیستند، از جمله حرف‌های زشت، یا بدگویی‌های قومی، نژادی یا مذهبی (بددهنی) را شامل می‌شوند.

مهم این است که بددهنی، فریادکشیدن ناگهانی یا غرغر کردن است و فاقد گفتار نامناسب مشابهی است که در تعامل‌های انسان مشاهده می‌شود.

وجود تیک‌های حرکتی و  یا آوایی در بین چهار اختلال تیک تفاوت دارد (ملاک A).

در اختلال توره، هر دو تیک حرکتی و آوایی باید وجود داشته باشند. در حالی که در اختلال تیک موقتی، تیک های حرکتی و یا آوایی می‌توانند وجود داشته باشند.

در اختلال‌های تیک مشخص و یا نامشخص دیگر، نشانه‌های اختلال حرکت، به عنوان تیک بهتر مشخص می‌شوند، اما از نظر جلوه یا سن شروع نامتعارف هستند یا سبب شناسی شناخته شده‌ای دارند.

ملاک مدت دست کم ۱سال (ملاک B) تضمین می‌کند که افرادی که مبتلا به اختلال توره یا اختلال تیک حرکتی یا آوایی مداوم (مزمن) تشخیص داده شده‌اند، نشانه‌های مداوم داشته‌اند.

شدت تیک‌ها افزایش و کاهش می‌یابند و امکان دارد برخی افراد به مدت چند هفته یا چندماه دوره‌های بدون تیک داشته باشند؛ با این حال، فردی که نشانه‌های تیک را به مدت بیش از ۱ سال از شروع اولین تیک داشته است، صرف نظر از مدت دوره‌های بدون تیک، مبتلا به نشانه‌های مداوم محسوب می‌شوند.

برای فرد مبتلا به تیک حرکتی و /یا آوایی کمتر از ۱ سال از شروع اولین تیکف تشخیص اختلال تیک موقتی می‌تواند در نظر گرفته شود.

برای اختلالات تیک مشخص و نامشخص دیگر، مدت مشخصی وجود ندارد.

شروع تیک‌ها باید قبل از ۱۸ سالگی باشد(ملاک C). اختلالات تیک معمولاً در دوره پیش از بلوغ شروع می‌شوند، به طوری که میانگین سنی هنگام شروع بین ۴ تا ۶ سالگی است و وقوع شروع تازه اختلالات تیک در افراد ده تا بیست ساله، کاهش می‌یابد.

شروع تازه نشانه‌های تیک در بزرگسالان بسیار نادر است و اغلب با قرار گرفتن در معرض مواد مخدر ارتباط دارد (مثل مصرف بیش از اندازه کوکائین) یا ناشی از صدمه دستگاه عصبی مرکزی است (مثل التهاب پس از ویروس).

گرچه شروع تیک در نوجوانان و بزرگسالان شایع نیست.

تیک

اما بعید نیست که نوجوانان و بزرگسالان برای ارزیابی تشخیصی اولیه مراجعه کننده و هنگامی که به دقت ارزیابی می‌شوند، معلوم می‌شود که سابقه نشانه‌های خفیف‌تر دارند که به دوران کودکی برمی‌گردد.

شروع تازه حرکات نابهنجار که از تیک‌های خارج از داومنه سنی معمول حکایت دارند، باید به ارزیابی برای اختلالات حرکتی یا سبب شناسی‌های خاص منجر شود.

نشانه‌های تیک نمی‌توانند ناشی از تأثیرات فیزیولوژیکی مواد یا بیماری جسمانی دیگر باشند (ملاک D).

در صورتی که شواهد نیرومندی از سابقه، معاینه بدنی و / یا نتایج آزمایشگاه وجود داشته باشد که از علت قابل قبول، نزدیک و احتمالی برای اختلال تیک خبر می‌دهد، باید از تشخیص اختلال تیک مشخص دیگر استفاده شود.

داشتن ملاک‌های تشخیصی که قبلاً برای اختلال توره برآورده شده‌اند، تشخیص احتمالی اختلال تیک حرکتی یا آوایی مداوم (مزمن) را منتفی می‌سازد (E). همچنین، اختلال تیک حرکتی یا آوایی مداوم (مزمن) که قبلاً تشخیص داده شده است، تشخیص اختلال تیک موقتی یا اختلال تیک مشخص یا نامشخص دیگر را منتفی می‌کند (ملاکE).

 

عوامل خطر و سبب شناسی اختلال تیک

عوامل مربوط به خلق وخوی

تیک‌ها با اضطراب، برانگیختگی، و خستگی بدتر می‌شوند و هنگام فعالیت های آرام و متمرکز، بهتر هستند. افراد هنگامی که مشغول انجام دادن تکالیف درسی یا کارهایی در خاه هستند در مقایسه با زمانیکه در خانه بعد از مدرسه یا هنگام شب استراحت می‌کند، تیک‌های کمتری دارند. رویدادهای استرس زا / تحریک کننده (مثل امتحان دادن، شرکت کردن در فعالیت‌ها تحریک کننده) اغلب تیک‌ها را بدتر می‌کنند.

عوامل محیطی

مشاهده کردن حرکت سر و دست و یا صدا در فرد دیگر که فرد مبتلا به اختلال تیک، حرکت یا صدای مشابهی را بروز دهد، که دیگران اشتباهاً آن را هدفمند تصور می‌کنند. وقتی فرد با صاحبان قدرت تعامل می‌کند(مثل معلمان، سرپرستان،پلیس) این می‌تواند خیلی مشکل ساز باشد.

تیک

عوامل ژنتیکی و فیزیولوژیکی

عوامل ژنتیکی و فیزیولوژیکی بر ازار و شدت نشانه تیک تأثیر می‌گذارند. آلل‌های (ژن های ناهمسان مجاور) خطر مهم برای اختلال توره و گونه‌های ژنتیکی نادر در خانواده‌های مبتلا به اختلالات تیک شناسایی شده‌اند. عوارض زایمان، سن بالای مادر، وزن کم به هنگام تولد و سیگار کشیدن مادر در مدت حاملگی، با شدت بدتر تیک ارتباط دارد.

 

شکل گیری و روند اختلال تیک

شروع تیک‌ها معمولاً بین ۴ تا ۶ سالگی است. اوج شدت بین ۱۰ تا ۱۲ سالگی روی می‌دهد، به طوری که در نوجوانی شدت آن کاهش می‌یابد. خیلی از بزرگسالان مبتلا به اختلالات تیک، کاهش نشانه‌ها را تجربه می‌کنند. درصد کمی از افراد در بزرگسالی همواره نشانه‌های شدید یا بدتر خواهند داشت.

 

فراوانی این اختلال در بستگان درجه اول کسانی که تیک دارند بیشتر است.

اختلال در هسته‌های قاعده ای مغز و چرخه‌ی کورتیکو استریاتال تالاموکورتیکال که در این چرخه هسته‌های قاعده‌ای مغز مانند یک ایستگاه ارتباطی بین فکر، احساس و حرکت می‌باشد.

کژ کاری سیستم دوپامینرژیک در این چرخه، اختلال در ساختار و عملکرد هسته‌های قاعده‌ای مغز، وزن کم هنگام تولد و نارس بودن نوزاد از جمله عوامل دخیل در ایجاد این اختلال می‌باشند.

کژ کاری‌های سیستم ایمنی و التهابی، اختلال وسواس عملی – فکری، پر فعالیتی حرکتی، استرس و اضطراب و رفتارهای مقابله جویانه شدت این اختلال را افزایش می‌دهند.

نشانه‌های تیک در تمام گروه‌های سنی و در طول عمر به صورت مشابه آشکار می‌شوند.

تیک‌ها از نظر شدت، افزایش و کاهش می‌یابند و با گذشت زمان در گروه‌های عضلانی و آواگری‌هایی که تحت تأثیر قرار گرفته‌اند، تغییر می‌کنند.

وقتی کودکان بزرگتر می‌شوند، از ارتباط تیک‌های خود با میل هشداردهنده – احساسی بدنی که قبل از تیک واقع می‌شود و کاهش احساس تنش به دنبال ابزار تیک، خبر می‌دهند.

تیک‌های مرتبط با میل هشداردهنده ممکن است به صورت نه کاملاً «غیرارادی» تجربه شوند، از این نظر که می‌توان در برابر میل شدید و تیک مقاومت کرد.

همچنین امکان دارد که فرد احساس کند نیاز دارد تیک را به شیوه‌ای خاص انجام دهد یا آن را تکرار کند تا به این احساس دست یابد که تیک «کاملاً درست» انجام شده است.

وقتی افراد سن خطر برای انواع بیمارهی‌های همزمان را گذرانده باشند، آسیب پذیری در برابر دچار شدن به بیماری‌هایی که به طور همزمان روی می‌دهند، تغییر می‌کند. برای مثال، کودکان پیش از بلوغ مبتلا به اختلالات تیک، بیشتر از نوجوانان و بزرگسالان احتمال دارد که به اختلال کاستی توجه /بیش فعالی(ADHD)، اختلال وسواس فکری – عملی (OCD) و اختلال اضطرابی جدایی دچار شوند و نوجوانان و بزرگسالان بیشتر احتمال دارد که شروع تازه اختلال افسردگی اساسی، اختلال مصرف مواد، یا اختلال دو قطبی را تجربه کنند.

تیک

همه گیرشناسی اختلالات تیک

مردان معمولاً بیشتر از زنان مبتلا می‌شوند، اما در هنگام تیک‌ها، سن شروع یا روند، اختلالات جنسیتی وجود ندارد.

زنان مبتلا به اختلالات تیک مداوم به احتمال بیشتری اضطراب و افسردگی می‌شوند.

 شیوع این اختلال در پسرها ۲ تا ۴ برابر دخترها می‌باشد.

در اواخر دهه ی اول زندگی بیشترین میزان شیوع و در اوایل بزرگسالی کمترین میزان شیوع می‌باشد.

تیک‌های مزمن ۱ تا ۲ درصد از کودکان سنین مدرسه و تیک‌های گذرا یا موقتی ۴ تا ۲۴ درصد آنان گزارش شده است.

تیک‌های حرکتی اغلب در ۵ تا ۷ سالگی و تیک‌های صوتی ۹ تا ۱۳ سالگی آشکار می‌شوند.

این اختلال در تعداد کمی از کودکان و نوجوانان مشکلات شدیدی بوجود می‌آورد.

شیوع اختلال تورت ۳تا ۸ در هر هزار کودک مدرسه‌ای است.

به نظر نمی‌رسد که اختلالات تیک از نظر ویژگی‌های بالینی، روند، یا سبب شناسی بسته به نژاد، قومیت و فرهنگ تفاوت داشته باشند.

با این حال، نژاد، قومتریال و فرهنگ می‌توانند بر اینکه چگونه اختلالات تیک در خانواده و جامعه درک و مدیریت شوند، تأثیر داشته باشند و همچنین بر الگوهای کمک خواهی، و گزینه‌های درمان تأثیر بگذارند.

همزمانی اختلالات

  • اختلال کمبود توجه/بیش فعالی
  • اختلالات اضطرابی
  • اختلالات یادگیری
  • اختلال افسردگی
  • علائم وسواس اجبار

 

تشخیص افتراقی

حرکت نابهنجار که ممکن است با بیماری های جسمانی دیگر و اختلال حرکت قالبی همراه باشند.

جنبش‌های حرکتی قالبی به صورت حرکات موزون، تکراری و قابل پیش بینی غیرارادی تعریف شده‌اند که هدفمند به نظر می‌رسند، ولی کارکرد یا هدف انطباقی واضحی ندارند و با حواس پرتی متوقف می‌شوند.

نمونه‌های آن عبارتند از دست تکان دادن/چرخید تکراری، تکان دادن بازو و جنباندن انگشت.

جنبش‌های حرکتی قالبی می‌توانند براساس سن قبلی شروع (کمتر از ۳ سالگی)، مدت طولانی (چند ثانیه تا چند دقیقه)، شکل و مکان ثابت تکراری و پایدار، بدتر شدن به هنگامی که فرد مشغول فعالیت‌ها، فقدان میل هشدار دهنده و توقف با حواس پرتی (مثل نامیدن اسم یا لمس کردن) متمایز شوند.

دارءالرقص اعمال سریع، تصادفی، مداوم، ناگهانی، نامنظم، غیرقابل پیش بینی و غیرقالبی را نشان می‌دهد که معمولا دوطرفه هستند و تمام قسمت‌های بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهند (یعنی، صورت، تنه و دست و پل).

زمان بندب، جهت، و توزیع حرکات، لحظه به لحظه تغییر می کنند، و معمولاً حرکات هنگام انجام دادن عمل ارادی، بدتر می‌شوند.

اختلال کشیدگی عضلانی (اختلال تونوس) انقباض همزمان عضلات موافق و مخالف است که به وضع اندامی یا حرکت تحریف شده قسمت‌هایی از بدن منجر می‌شود. وضع اندامی که عضلات آن کشیده شده‌اند اغلب به وسیله اقدام برای حرکات ارادی و راه اندازی می‌شود و هنگام خواب دیده نمی‌شود.

  • حرکت پریشی‌های تشنجی ناشی از مواد

حرکت پریشی‌های تشنجی معمولاً به صورت اختلال کشیدگی عضلانی (اختلال تونوس) یا حرکات دارءالرقص روی می‌دهند که حرکت ارادی یا فشار باعث وقوع آنها می‌شود و به ندرت از فعالیت زمینه طبیعی ناشی می‌شود.

 

  • گرفتگی عضلانی

گرفتگی عضلانی با حرکت تک جهشی ناگهانی مشخص می‌شود که اغلب ناموزون است. گرفتگی عضلانی می‌تواند با حرکت بدتر شود و در طول خواب روی می‌دهد. گرفتگی عضلانی به وسیله سرعت، توقف ناپذیری و فقدان میل هشداردهنده از تیک‌ها متمایز می‌شود.

  • وسواس فکری – عملی و اختلالات مربوط

متمایز کردن وسواس فکری – عملی از تیک‌ها می‌تواند دشوار باشد. علایمی که از رفتار وسواس فکری – عملی خبر می‌دهند عبارتند از سایق شناختی بنیاد (مثل ترس از آلودگی) و نیاز به انجام دادن عمل به شیوه ای خاص به تعداد دفعات مشخص، به طور برابر در هر دو طرف بدن یا تا زمانی که احساس «کاملاً درست» تحقق یافته باشد. مشکلات کنترل تکانه و رفتارهای تکراری دیگر، از جمله موکنی مداوم، پوست کنی و ناخن جویدن هدفمندتر و پیچیده‌تر از تیک‌ها به نظر می‌رسند.

تیک

درمان اختلالات تیک

درمان رفتاری

درمان رفتاری اغلب به عنوان یکی از اولین درمان‌ها برای تیک توصیه می‌شود. یکی از انواع اصلی درمان برای تیک‌ها درمان تمرین برگشت عادت است. با ارائه اطلاعات درباره‌ی این اختلال جهت شناسایی تیک‌ها و احساس های قبل از انجام تیک و هنگام انجام آن به شما داده می‌شود تا بتوانید در آن مواقع به جای انجام تیک از پاسخ جدیدی استفاده کنید.

یک تکنیک به نام “مواجهه و پیشگیری از پاسخ” (ERP) نیز گاهی استفاده می‌شود. این درمان به شما کمک می‌کند تا احساس نیاز به انجام تیک را در خود سرکوب کنید.

درمان دارویی

داروهای متعددی وجود دارند که می‌توانند به کنترل تیک‌ها کمک کنند. بعضی از داروهای مورد استفاده در زیر آمده است. Neuroleptics، همچنین به نام antipsychotics، داروهای اصلی برای Tics هستند. آنها با تغییر اثرات مواد شیمیایی در مغز که به کنترل حرکات بدن کمک می‌کنند، کار می‌کنند. نمونه‌هایی از جمله ریسپریدون، پیموزاید و آرپیپرازول هستند.

عوارض جانبی نورولپتیک‌ها عبارتند از:

افزایش وزن
تاری دید
یبوست
دهان خشک
بعضی از نورولپتیک‌ها همچنین می‌توانند اثرات دیگری مانند خواب آلودگی، تکان دادن و تکان دادن داشته باشند.

پیامدهای کارکردی اختلالات تیک

خیلی از افراد مبتلا به تیک خفیف تا متوسط، دچار ناراحتی یا اختلال در عملکرد نمی‌شوند و ممکن است حتی از تیک‌های خود آگاه نباشند. افراد مبتلا به نشانه‌های شدیدتر، عموماً اختلالات بیشتری در زندگی روزمره دارند، اما حتی افراد مبتلا به اختلالات تیک متوسط یا شدید ممکن است عملکرد خوبی داشته باشند. وجود بیماری همزمان، مانند ADHD یا OCD، می‌تواند تأثیر بیشتری بر عملکرد داشته باشد. تیک‌ها به ندرت عملکرد در فعالیت‌های روزمره را مختل می‌کنند و به انزوای اجتماعی، تعارض میان فردی اذیت همسالان، ناتوانی در کارکردن یا رفتن به مدرسه، و کیفیت پایینتر زندگی منجر می‌شوند. امکان دارد که فرد ناراحتی روان شناختی قابل ملاحظه‌ای را نیز تجربه کند. عوارض نادر اختلال توره عبارتند از جراحت جسمانی (ناشی از ضربه زدن به خویش) و جراحت اورتوپدی و عصبی (مثل بیماری دیسک مرتبط با حرکات قوی سر و گردن).

منبع: 

  1. راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانشناختی ویرایش ۵, DSM-۵
  2. خلاصۀ روان پزشکی کاپلان و سادوک بر اساس DSM-5
4.7/5 - (3 امتیاز)

آزمون های روانشناختی

آخرین مقالات سایت

چرا باور داشته باشیم ؟

پایش و سنجش آنلاین نتایج درمان

نوبت دهی آنلاین

آزمون های آنلاین روانشناختی معتبر

امکان مشاوره آنلاین از طریق وب

ارتباط با درمانگران عضو باور

نسخه دارویی آنلاین و یادآور پیامکی

آزمون مهارت های زندگی

مهارت های زندگی به مجموعه ای از توانایی های گفته می شود که زمینه سازگاری رفتار مثبت و مفید را فراهم می آورد و این توانایی، فرد را قادر می سازد که ضمن پذیرش مسئولیت های اجتماعی خود، بدون لطمه زدن به خود و دیگران بتواند به شکل مؤثری با خواست، انتظارات و مشکلات روزانه در روابط بین فردی روبرو گردد.

این آزمون ۱۰ مولفه ارتباطات انسانی، روابط بین فردی، مهارت تصمیم گیری، مدیریت و تنظیم هیجانات، مهارت در حل مسئله، مهارت کار گروهی، خودآگاهی، هدفمندی، تفکر خلاق و انتقادی را ارزیابی می کند.

چرا باور داشته باشیم ؟

پایش و سنجش آنلاین نتایج درمان

نوبت دهی آنلاین

آزمون های آنلاین روانشناختی معتبر

امکان مشاوره آنلاین از طریق وب

ارتباط با درمانگران عضو باور

نسخه دارویی آنلاین و یادآور پیامکی

آزمون روانشناختی غربالگری بیش فعالی (ADHD) بزرگسالان

اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)  شایع ترین اختلال روانشناختی در کودکان است و بیش از ۵۰ درصد کودکان دچار این اختلال، نشانه های آن را در دوران بزرگسالی نیز نشان می دهند. مشخصه‌ی این اختلال، الگوی پایدار کاهش توجه و افزایش تکانش گری و بیش‌فعالی است.  آزمون غربالگری اختلال نقص توجه و بیش فعالی کانرز (CAARS–S:SV) ، ابزاری مناسب جهت غربالگری اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) در بزرگسالان است.